Alfgéir Gunnarson był Unberogenem w początkach Imperium. Był Marszałkiem Reik króla Björna, a później jego syna Sigmara. Pierwszy cesarz mianował go również Wielkim Rycerzem Imperium przy jego założeniu. Prowadził życie pełne odwagi i honoru, ale ostatecznie samotne.
Podczas gdy Unberogeni, a później inne plemiona, przeszły na żelazne zbroje, Mistrz zawsze zachowywał swoją brązową zbroję. Od Alaryka Szalonego otrzymał miecz z runami siły i ostrości, który miał stać się symbolem jego urzędu, a Sigmar podarował mu biało-złoty sztandar, który stał się sztandarem straży pałacowej.
Alfgéir wspiął się na Fauschlag z Sigmarem, gdy ten chciał porozmawiać z Arturem, królem Teutogenu. Podczas nielicznych kampanii wojskowych, w których nie towarzyszył Sigmarowi, jak np. podczas masakry Roppsmenów, był regentem Reikdorfu.
Abdykował ze swoich tytułów w 15 r. p.n.e. po bitwie pod Reik przeciwko Nagashowi. Rzeczywiście, jego ręka została odcięta przez wampira Markusa. Ostatecznie Alfgeir, a nie Markus, przeżył ich pojedynek dzięki błogosławieństwu Ulryka, który przemienił także jego oczy. Stały się one całkowicie białe, w odcieniu północnych śniegów. Alfgéir dołączył następnie do kultu Ulryka i to on zamroził jezioro, w którym Sigmar uwięził Krella, blokując Revenanta na setki lat.