Allisara była siostrą królowej Ariel oraz ukochaną Malekhita. Zginęła na skutek zdrady Morathi.
Historia[]
Gdy wieści o Athel Loren zaczęły rozprzestrzeniać się po świecie, do samego lasu również dotarło wiele wiadomości ze świata zewnętrznego. Większość została zignorowana, gdyż elfy niezbyt interesowały się losem innych ludów. Jednakże doniesienia o trwającej wojnie między Ulthuanem a Naggaroth wywołały sporą falę emocji. Większość Leśnych Elfów była oburzona, że ten bezsensowny konflikt wciąż się nie zakończył. W niektórych informacja ta wywołała smutek. Najgorzej odebrała to Allisara, siostra królowej Ariel i dawna żona Malekhita z Naggaroth. Przybyła ona do Athel Loren na krótko przed buntem, jaki wywołał jej ukochany. Od tamtego czasu żyła w samotności, szukając spokoju, który ukoiłby jej ból.
Z czasem przyszło się jej dowiedzieć o wielu okrutnych czynach Malekhita. Poczuła się winna, gdyż nie zrobiła nic, by zawrócić go z tej drogi. Tak więc Allisara zaczęła błagać Ariel, aby ta pozwoliła jej na opuszczenie Athel Loren. Elfka chciała wrócić do swojego dawnego męża i opanować wściekłość, która zapanowała w jego duszy. Królowa nie miała ochoty spełniać tej prośby, ale widząc determinację siostry, w końcu ustąpiła. Ustalono, że Allisara wróci na zachód wraz z eskortą, która zadba o jej bezpieczeństwo. Malekhit starał się, by jej podróż do Naggaroth pozostała tajemnicą, ale jego matka, Morathi, bez wahania zlekceważyła te środki bezpieczeństwa. W rzeczywistości nie chciała, żeby Allisara wróciła, lecz nie miała odwagi zadziałać przeciw niej bezpośrednio. Zamiast tego przebrała się i przekonała Valedora, zhańbionego księcia Ellyrionu, że eskorta Allisary jest tak naprawdę armią elfich korsarzy, która przysięgała pomóc Naggaroth.
Oślepiony czarem Morathi i pragnieniem odzyskania dawnej chwały Valedor zebrał swoje wojska i zaatakował eskortę Leśnych Elfów przy wybrzeżu Bretonii. Tamtego dnia odbyła się wielka bitwa, choć nie została ona zapamiętana przez nikogo z wyjątkiem Bretończyków, dla których wyglądała niczym starcie między dumnymi bogami. Mimo że Leśne Elfy walczyły dzielnie, nie miały szans wygrać tego starcia. Kiedy stało się to jasne, dowódca eskorty rozkazał Allisarze uciekać. Niestety, jedna ze strzał trafiła w jej orła, który zdołał przed śmiercią jedynie bezpiecznie odstawić ją na ziemię. Bezbronna elfka została sama naprzeciw Valedora. Gdy książę podniósł swoją broń do morderczego ciosu, Allisara dostrzegła w nim szaleństwo wywołane przez Morathi. Desperacko zaczęła szukać zaklęcia, które uwolniłoby go, ale nie tak łatwo jest przeciwstawić się woli wiedźmy.
Allisara próbowała złamać urok nawet wtedy, gdy włócznia przebiła jej serce. Wraz ze swoim ostatnim oddechem wyszeptała ostatnią sylabę właściwego czaru. Szaleństwo nagle zniknęło z oczu Valedora, który natychmiast zapłakał nad swoimi czynami. Przejęty rozpaczą, książę zrzucił się z urwiska do rwącej wody poniżej. Allisara nie mogła zobaczyć swojego zwycięstwa, bowiem dusza dawno już z niej uleciała. Po śmierci swojego dowódcy, Wysokie Elfy wycofały się. Niektórzy sądzili, że powstrzymali wielkie zło; inni zdawali sobie sprawę, że to zło zostało wyrządzone ich rękami. Obie grupy niewiele o tym ze sobą rozmawiały. Bitwę przeżyła tylko garstka Leśnych Elfów, która złożyła raport władczyni Athel Loren. Gdy Ariel dowiedziała się o śmierci siostry, na Królewskiej Polanie zapadła cisza, która pozostała niezmącona przez wiele wschodów i zachodów słońca. Tego roku, zima przyszła wcześniej do Athel Loren. Gdy mróz zapanował nad światem, żal Ariel zmienił się w gorycz, a gorycz przemieniła się w gniew. Rozpoczęła się Pora Kary.
Malekhit nigdy nie zapomniał o Allisarze. Gdy Wysokie Elfy zaatakowały później miasto Ghrond, Morathi wysłała na południe posłańców, by poprosili jej syna o pomoc. Niestety dla czarownicy, Wiedźmi Król już dawno dowiedział się o roli swojej matki w śmierci Allisary. Choć publicznie przebaczył Morathi jej zbrodnię, to nie mógł odpuścić okazji na pomszczenie zamordowanej żony. Z ponurym rozbawieniem zakazał, by jakakolwiek pomoc wyruszyła na północ.
Źródła[]
Warhammer Armies: Wood Elves