Amalric z Gaudaron, znany również jako Zguba Nieumarłych, był słynnym rycerzem Graala i paladynem z Bretonii.
Historia[]
Wśród rycerzy Graala trudno znaleźć osobę równie sławną jak Amalric z twierdzy Gaudaron, który był błogosławionym wojownikiem Pani Jeziora i niezrównanym zabójcą nieumarłych. Spędził on wczesne lata swojego życia jako rycerz w służbie barona Pritharda z Carcassonne. Prithard, choć szlachetny i sprawiedliwy, potrzebował pomocy utalentowanych wojowników do obrony swoich włości. Mimo szlacheckiego wykształcenia, nigdy nie udało mu się bowiem opanować tajników polityki. W związku z tym jego relacje z sąsiadami były napięte i nie mógł liczyć na wsparcie z ich strony. Młody Amalric szybko udowodnił swoją przydatność na polu walki i bez problemów zdobył tytuł rycerza Królestwa. Niedługo po tym został mianowany władcą Twierdzy Gaudaron — starego, lecz dobrze utrzymanego zamku.
Amalric nie mógł jednak spocząć na laurach. Wkrótce po objęciu przez niego władzy, w Bretonii pojawił się przeklęty licz, Hardakh, który poprowadził swoją armię nieumarłych na południowe tereny księstwa Carcassonne. Amalric, tak jak wielu innych rycerzy, spróbował zmierzyć się z Hardakhiem. Wydawało się, że Pani Jeziora obdarzyła go szczególnym błogosławieństwem, gdyż nieumarli nie byli w stanie się z nim zmierzyć. Tam gdzie pojawił się rycerz mroczne zaklęcia nekromancji słabły lub całkowicie zanikały. Szkieletowi wojownicy zmieniali się w proch pod wpływem jego spojrzenia, a upiory po prostu znikały. Nawet wampir, Morten Czarny, który od dwustu lat niepokoił okolice twierdzy Gaudaron, zestarzał się i umarł, gdy tylko rzucił Amalricowi wyzwanie.
Kiedy armia Hardakha zaczeła się rozpadać, a zwycięstwo wydawało się być w rękach Bretończyków, licz, nie mając lepszego wyboru, uciekł z pola bitwy (choć przed tym musiał stoczyć zaciekły pojedynek z hipogryfem barona Pritharda). Doceniając rolę, jaką odegrał w bitwie Amalric, baron zaoferował mu wyższą pozycję na dworze i wielkie bogactwo. Nagroda taka mogłaby znacznie podnieść status zubożałej rodziny Amalrica. Ten jednak odmówił, chcąc całkowicie poświęcić się Pani Jeziora.
Do dzisiaj w Bretonii śpiewane są ballady o poszukiwaniach Graala prowadzonych przez Amalrica — głównie dzięki staraniom jego rodziny, która bardzo zyskała na zdobytej przez niego sławie. Należy zaznaczyć, że niektóre opisywane w pieśniach czyny Amalrica są całkowicie zmyślone; na przykład, rycerz nigdy nie stoczył gry w zagadki z jednym z władców Carcassonne. Inne historie są natomiast trochę przesadzone — wielki demon Chaosu, Karnak, miał zaledwie trzy głowy, a nie pięć jak twierdzą bardowie. Ale nawet mimo to pozostaje faktem, że Amalric był sprawcą wielu wspaniałych czynów.
To on na zboczach Gór Szarych pozbawił głowy wodza zwierzoludzi, Obdzieracza Cieni, i zniszczył jego plemię. To on samodzielne obronił Twierdzę Grozy przed goblinimi najeźdzcami. I to on dwukrotnie pokonał potężnego nieumarłego, zwanego Kruszycielem Wieczności. Ostatecznie błogosławieństwo Pani nie pozwoliło mu przegrać. Amalric w końcu wykonał swoje zadanie. Na brzegu Brienne odnalazł Świętego Graala i został prawdziwym sługą swojej bogini. Nie wiedział wtedy, że największe starcie jego życia dopiero nadejdzie. Pani Jeziora rozkazała wyruszyć mu do tajemniczego i niebezpiecznego królestwa Athel Loren, gdzie miał zmierzyć się z jednym z najpotężniejszych nekromantów Starego Świata — Heinrichem Kemmlerem.
Zdolności i artefakty[]
Amalric był potężnym wojownikiem, który mógł niszczyć nieumarłych nawet bez sięgania po broń. Umiejętność ta została nazwana Zgubą Nieumarłych. Po zdobyciu tytułu rycerza Graala, Amalric stał się jeszcze bardziej zabójczy.
- Symbol Pani - ten święty talizman chroni posiadacza przed najpoważniejszymi ranami.
Źródła[]
White Dwarf #310, Return of the Lichemaster