Bitwa o Wrota Kislevu była ostatnią bitwą Wielkiej Wojny z Chaosem.
Inwazja[]
W roku 2301 IC (Kalendarz Imperialny) siły Chaosu zebrały się i przeprowadzały krwawe najazdy w regionie Translynsk w Kislevie, coraz więcej wojowników Chaosu najeżdżało i stało się jasne, że jest to inwazja na pełną skalę pod wodzą watażki Asavara Kula, który szybko zajął wszystkie ziemie na północ od rzeki Lynsk, a Praag został splądrowany przez wroga zimą 2302 roku.
Car Alexis Romanoff zaapelował o pomoc, ponieważ jego pozostałe siły wycofały się z ruin jego wielkiego miasta, a jego stolica została opanowana przez uchodźców. Jednak samo Imperium wciąż było nękane wewnętrznymi konfliktami, a Magnus Pobożny próbował zjednoczyć je w imię Sigmara, jak zauważył Topol, ambasador z Kislevu. Topol z ulgą przyjął wiadomość, że Magnus wyruszy na spotkanie z hordą Chaosu w Kislevie, ale zebranie wielkiej armii miało potrwać do wiosny 2303 roku.
Nie tylko ludzie odpowiedzieli na wezwanie o pomoc, gdy imperialne siły w końcu ruszyły na północ, połączyły się z dużą armią z Karaz-a-Karak, ale zanim połączone siły dotarły do granicy, miasto Kislev było już oblężone. Dopiero wiosną 2304 r. sprzymierzone siły dotarły do oblężonego miasta i tam zostały skonfrontowane z ogromną hordą. Ponadto Wysoki Elf Teclis przywiózł ze sobą kilku elfich magów, a także pierwszego z nowych zatwierdzonych ludzkich czarodziejów.
Bitwa[]
Zwiad i początkowe rozmieszczenie[]
Magnus wysłał lansjerów i zwiadowców przed głównymi siłami, aby usunąć wszelkie posterunki lub rezerwy, które mogłyby poinformować władcę chaosu o zbliżaniu się jego armii, co okazało się sukcesem. Pomimo niewiarygodnej wielkości armii wroga, jego plan polegał na podzieleniu sił, wykorzystując armię ludzką do odciągnięcia sił wroga od murów, podczas gdy krasnoludy uderzyły na pociąg bagażowy wroga i zaatakowały go od tyłu.
Atak krasnoludów[]
Ogromne siły chaosu przed murami szybko ruszyły w kierunku ujawnionej armii cesarskiej, chcąc uporać się z wrogiem, który nie znajdował się za silnymi murami, a krasnoludom udało się ich oskrzydlić. Jednak odkryli kolejne ogromne siły, które były trzymane w rezerwie, aby zastąpić straty poniesione przez tych, którzy próbowali skalować mury. Gdy regimenty Łamaczy Żelaza wyłoniły się z lasu, złapały te siły na straży, ale sam rozmiar zadania, które ich czekało, onieśmieliłby ludzką armię, ale krasnoludy po prostu ruszyły na nich ze zdyscyplinowaną furią.
Linia Imperium[]
Podczas gdy Magnus próbował utrzymać linię piechoty, jego kawaleria otrzymała rozkaz rozprawienia się ze swoimi przeciwnikami z zamiarem zaatakowania flanki lub tyłów hordy, miejmy nadzieję, że w połączeniu ze zwycięskimi krasnoludami. Jednak nawet kawaleria maruderów wydawała się nie mieć końca i chociaż rycerze szarżowali raz za razem, powoli i pewnie byli wyczerpywani ciągłą walką i strzałami wrogów.
Kislev przygotowuje się[]
Widząc, że siły Imperium słabną i grozi im odwrót, car rozkazał wszystkim mężczyznom i kobietom zdolnym do walki zebrać się przy bramach, aby przeprowadzić własny atak, ale nawet gdy to zrobili, pojawiły się krasnoludy, a wraz z nimi duża armia jeźdźców Kislevu - chociaż obaj ponieśli już ciężkie straty, obaj rzucili się w wir walki. Bramy Kislevu otworzyły się, a pozostali obrońcy wylali się na zewnątrz, by dołączyć do bitwy.
Ostateczna szarża[]
Podczas gdy bitwa szalała, Magnus zdołał wydobyć siebie i dużą część swoich pozostałych rycerzy i lekkiej kawalerii i zebrał ich do ostatecznej szarży w serce hordy i Kul. Dwóch przywódców spotkało się w końcu w bitwie z Runefangiem przeciwko Daemon Axe, potęga Chaosu przeciwko potędze Sigmara, ale Magnus zadał decydujący cios, zabierając najpierw rękę, a potem głowę wroga.
Pokłosie[]
Armia chaosu załamała się po śmierci swojego przywódcy, ale czekały ich miesiące ciężkich walk, aby zabezpieczyć resztę zdewastowanego narodu Kislev, ale jego wielkie zwycięstwo pomogło zjednoczyć Imperium pod rządami Magnusa, co nie miało miejsca od wieków