"Jest mądrość i jest ignorancja, a pomiędzy nimi są bramy do wieczności, przez które tak dawno temu przeszli Starzy."
-Archiwalny zapis słów Lorda Xuatepa
Bramy Polarne, znane również jako Bramy Osnowy, Oko na Północy, Rany Wewnątrz Rzeczywistości, Bramy do Nieba, a czasem po prostu Bramy Chaosu, były masywnymi, magicznymi portalami zaprojektowanymi przez Starych i umieszczonymi na północnym i południowym biegunie świata. Portale te otwierały się na wymiar czystej magicznej energii, który wówczas nazywano "Aethyr" lub "Empyrean", a później nazwano " Królestwem Chaosu".
Na najdalszej północy, poza granicami rozsądku i praw natury, stoi rozbita brama Starych, sącząca ciemność i wypluwająca zmutowaną, magiczną energię: surowy materiał Chaosu. Jest to krwawiąca rana, rozdarcie w tkance rzeczywistości, brama do innego wymiaru.
Rozbita brama jawi się jako wielki pierścień okrążony przez kamienne machiny, karłowaciejący otaczające go góry. Pokryty jest runami o niewyobrażalnej mocy, które świecą w ciemności, a ich tańczące kształty zmieniają rzeczywistość. Z ciemnych czeluści bramy wylewają się Wiatry Magii i mutujące chmury pyłu spaczenia- magiczna energia przekształcona w ciało stałe.
Historia[]
Każda planeta imperium Starych była połączona bramą. Niektóre z nich były małymi portalami, pozwalającymi na pokonanie niewyobrażalnych odległości jednym krokiem. Inne, często położone w zimnej pustce kosmosu, były portalami tak dużymi, że mogły przez nie przechodzić statki wielkości księżyców.
W ich podróżach przez bezkres wszechświata jedna planeta przykuła ich uwagę, gdyż dostrzegli w niej wyjątkowy i bezgraniczny potencjał. Starzy postanowili, że ten świat będzie zajmował centralne miejsce w ich niewiadomych planach i stworzyli gwiezdne bramy na obu biegunach, aby umożliwić łatwy dostęp do tej pełnej nadziei nowej kolonii. Starzy często korzystali z bram polarnych, aby podróżować po kosmosie, ale w międzyczasie stworzyli Lizardmenów, aby kontynuować swój Wielki Plan i przekształcić świat do swoich potrzeb.
Wszystko jednak nie było dobrze ze światem. Niepokojące znaki zaczęły pojawiać się poza bramami na biegunach planety. Były to tylko portale do innego wymiaru i to właśnie stamtąd zaczęły się kłopoty.
W zawirowaniach szaleństwa tej innej sfery poruszyły się rodzące się istoty, złośliwe inteligencje, które miały za złe Starym występki. Klęska, gdy nadchodziła, przychodziła nagle.
Czy to z powodu ataków wroga, czy też awarii konstrukcji, wielkie bramy polarne Starych, środki, dzięki którym przemierzali gwiazdy, zawaliły się na siebie. Eldritchowe maszyny wrót rozbiły się na świecie w płonącym gradzie gwiezdnego metalu. W tym samym czasie bieguny świata implodowały, otwierając szczeliny w zaświatach, a Chaos wylał się ze sfery duchów.
Gdy ich portale zapadły się, Starzy zniknęli, ich los był nieznany. Tak rozpoczęła się Wielka Katastrofa, a tam, gdzie kiedyś znajdowała się północna brama, teraz pulsował drugi księżyc, zielony satelita z czystego kamienia spaczonego.