Cytadela Zmierzchu to dobrze strzeżona i tajna forteca Wysokich Elfów położona na Półwyspie Anurell na najbardziej wysuniętym na południe krańcu Lustrii, regionu pierwotnie wytyczonego przez odkrywcę Wysokich Elfów Anurella Seadrake'a. Ten garnizon-port Wysokich Elfów został zbudowany w dziewięćdziesiątym siódmym roku panowania Króla Feniksa Morvaela. Choć ta zgrabna budowla została wykonana przez elfy, wzniesiono ją na miejscu znacznie starszego miejsca władzy. Choć z pewnością nie zdają sobie z tego sprawy, Wysokie Elfy, zajmując i broniąc starożytnego miejsca, utrzymują ważny punkt węzłowy w Wielkiej Strażnicy.
Wysokie Elfy z Ulthuanu utrzymują wiele podobnych portów garnizonowych na całym świecie. Magowie-kapłani Slannów z Lustrii nie wiedzą, ile z nich stanowi aktywną część Wielkiej Strażnicy, choć bez wątpienia każdy z nich jest miejscem o ogromnej mocy magicznej.
Wąska iglica cytadeli, położona na klifach na południowym przylądku Lustrii, rozciąga się aż do chmur i jest niewidoczna dzięki potężnym zaklęciom. Pod fortecą znajduje się podziemny port morski, który nie może być łatwo zauważony przez przepływające statki. Magiczne mgły są przywoływane przez czarodziejów Wysokich Elfów, aby ukryć rozmieszczenie marynarki wojennej i wojska, gdy jest to konieczne.
Cytadela Zmierzchu jest niewidoczna dla wszystkich poza tymi, którzy służą w jej murach. Port jest domem dla dużej floty Marynarki Wysokich Elfów i służy jako baza, z której Asurowie patrolują południowe krańce Wielkiego Oceanu i morza poza Żółwimi Wyspami. Mówi się, że kontrolują stamtąd szlaki handlowe rozciągające się aż do odległych wysp Nippon na Dalekim Wschodzie. Garnizon twierdzy nosi sztandary w kolorze nocnego nieba.
Pomimo swojej odległej lokalizacji, Cytadela Zmierzchu jest ważnym ogniwem w imperium Wysokich Elfów. Przypomina jednak również o wyblakłej świetności Wysokich Elfów. Tam, gdzie niegdyś cytadela była obsadzona przez kilka regimentów Lothern Sea Guard, teraz kilka nielicznych patroli przemierza mury obronne i obsadza baterie miotaczy piorunów Eagle Claw.
Ze względu na magiczne Przesuwające się Wyspy i obecność okrętów wojennych Wysokich Elfów, tylko nieliczne statki innych nacji morskich kiedykolwiek przekroczyły Wielki Ocean i znalazły drogę do Nowego Świata, a minięcie wielkiej Cytadeli Zmierzchu i potężnej Twierdzy Świtu na południowym krańcu Południowych Krain, które strzegą szlaków handlowych do Wielkiego Kataju, jest praktycznie niemożliwe bez pozwolenia Wysokich Elfów.
Siły morskie Wysokich Elfów stacjonujące w Twierdzy Świtu i te w Cytadeli Zmierzchu prowadzą wspólne ćwiczenia wojskowe przeciwko Mrocznym Elfom i wspierają nawzajem swoje floty. Pomimo współpracy, kolonie Wysokich Elfów są również rywalami. Chęć prześcignięcia siostrzanej kolonii doprowadziła kapitanów obu fortec do podejmowania nierozsądnych decyzji w bitwie. Uporczywe plotki dotyczące prawdziwego losu zaginionego artefaktu znanego jako Amulet Słonecznego Ognia dodatkowo podsycają kolonialne intrygi. Wysokie elfy z Cytadeli Zmierzchu często zastanawiają się, dlaczego ich odpowiednicy w Południowych Krainach są tak ostrożni.
Oprócz piratów, sił nieumarłych, takich jak piraci zombie szalonego wampira lorda Luthora Harkona lub hrabiego Noctilusa i mrocznych elfich korsarzy z Czarnej Arki, szlakom morskim Lustrii zagrażają niszczycielskie burze z południowych Pustkowi Chaosu. Burze te są tworzone przez fale magii na południowych Pustkowiach Chaosu, które tworzą tornada wirującego pyłu warpstone. Gdy tornado przenosi się do morza, prądy polarne powodują jego przyspieszenie i gromadzenie energii magicznej. Powstały w ten sposób tajfun może siać spustoszenie, chyba że Slann lub Wysokie Elfy zainterweniują. Niekontrolowany "tajfun pyłu osnowy" może stać się "huraganem osnowy", który zmierza na północ do Wielkiego Wiru w Ulthuanie.
Kapłani Mathlanna, elfiego boga morza, z Cytadeli Zmierzchu opracowali sposoby przeciwdziałania tym nienaturalnym burzom, zbliżając się do nich na latających rydwanach Skycutter i używając zaklęć i związków arkanów, aby spowodować, że chmury uwolnią swój skażony deszcz, zanim dotrą do Lustrii.
Nieproszeni goście nie są mile widziani w cytadeli i muszą rozpocząć negocjacje z Wysokimi Elfami, aby przekonać ich o swoich dobrych intencjach. Odwiedzający mogą jednak spotkać Wysokie Elfy z cytadeli na innych wyspach archipelagu. Port handlowy na samym końcu półwyspu jest otwarty dla obcokrajowców. Bliżej cytadeli znajduje się kolonia karna, do której zsyłani są niepokorni mieszkańcy Ulthuanu w celu resocjalizacji, a także wyspa o złowrogiej reputacji, w dużej mierze z powodu dziwnych praktyk ogrodniczych, które mają tam miejsce. Nie-elfy, które wtargną na którąkolwiek z tych świętych wysp, mogą zostać przywiezione do cytadeli w łańcuchach.
Historia[]
Po przeprowadzeniu katastrofalnego ataku na Naggaroth w 1121 r. król Feniksów Morvael "Porywczy" pozostawił Ulthuan i jego kolonie bezbronne wobec kontrataków Mrocznych Elfów. W ramach planu odbudowy Morvaela w 1218 r. IC ukończono budowę Cytadeli Zmierzchu, a także wprowadzono reformy poboru do wojska Wysokich Elfów. Ostatecznie inicjatywy Morvaela wygrały wojnę, a najeźdźcy z Druchii zostali wyparci, ale koszty w ludziach były oszałamiające. Król Morvael ostatecznie zakończył swoje życie w 1503 r. IC, wchodząc po raz drugi w Płomień Asuryana.
Pomimo haniebnego końca, system poboru króla Morvaela stworzył pułki elitarnej, wysoko urodzonej piechoty Wysokich Elfów i kompanie okrętowe wyszkolone do działania w wyjątkowych warunkach. Początkowo cytadela była obsadzona głównie przez wojowniczych szlachciców z rodzinnego królestwa Morvaela, Yvresse (niektórzy z nich do dziś pozostają na półwyspie Lustrian). Z czasem następcy króla Morvaela urozmaicili garnizon o poborowych z Cothique, Eataine i innych miejsc. Yvresse zachowuje jednak poczucie historycznej własności, co powoduje napięcia z kolonistami z innych królestw elfów.
Geografia[]
Cytadela Zmierzchu w kształcie igły jest niemożliwie wysoka, przecząc prawom ludzkiej inżynierii. Jej wypolerowana marmurowa powierzchnia jest niewidoczna z zewnątrz, z wyjątkiem burz, kiedy błyskawice przysłaniają sylwetkę pokrytej deszczem wieży. Po wejściu do cytadeli iluzja znika. Wysocy elfi żołnierze, oficerowie i marynarze przechadzają się po atriach i korytarzach pod wdzięcznie sklepionymi sufitami. Załogi okrętów Hawkship i Lothern Skycutter często zmieniają zmiany patrolowe. Patrole zwiadowcze na lądzie i wodzie są często zasłaniane zaklęciami niewidzialności, zarówno w celach obronnych, jak i w celu uhonorowania Dekretu Wiecznej Królowej.
Wyspa Zmierzchu[]
Przypadkowi obserwatorzy mogą przypuszczać, że ten skrawek lądu o średnicy nie większej niż 3 mile nie jest wyspą w prawdziwym tego słowa znaczeniu. Znajduje się na końcu wąskiego półwyspu, oddzielona od lądu słonym bagnem i gdyby nie Wysokie Elfy, byłaby zamieszkana wyłącznie przez morskie ptaki. Skąpe liście porastają skaliste tereny. Wyspa usiana jest dobrze zamaskowanymi tunelami obronnymi, a podziemne korytarze łączą cytadelę z portem morskim. Zaopatrzenie i amunicja przechowywane są w piwnicach pod samą cytadelą. Najbardziej rzucającym się w oczy elementem jest kamienna rampa w pobliżu cytadeli, która służy jako wyrzutnia dla rydwanów Lothern Skycutter
Port morski[]
Bezpośrednio pod cytadelą, ograniczona fundamentami jej murów, znajduje się kopulasta jaskinia, w której mieści się flota Marynarki Wysokich Elfów. Mieści się tu około 100 statków. Jastrzębie są zadokowane w zagrodach wokół zewnętrznego pierścienia, podczas gdy większe Orły cumują na pierścieniu wewnętrznym. Wydajny system wodowania w porcie umożliwia rozmieszczenie całej floty w nieco ponad godzinę. Brama morska, ukryta w zatoczce wychodzącej na półwysep, jest rzadko zauważana przez przepływające statki.
Niższe poziomy cytadeli[]
Wielka wieża cytadeli rozszerza się do 80 metrów u podstawy wokół centralnego szybu. Koszary dla żołnierzy i załogi są spartańskie, jednak w częściach wspólnych znajdują się kapliczki, sale treningowe, kasyno, a nawet magiczny ogród podnoszący morale garnizonu. Stajnie mogą pomieścić cały pułk kawalerii. Na trzecim poziomie znajdują się kwatery oficerskie, pokoje wojenne i stanowiska miotaczy piorunów Eagle Claw. Otwory w zewnętrznej ścianie mogą wystrzelić grad bełtów w niczego niepodejrzewających napastników.
Górne poziomy cytadeli[]
Lewitująca, okrągła platforma zapewnia dostęp do górnych poziomów cytadeli, jednak tylko oficerowie i magowie cytadeli znają magiczne słowo dowodzenia. Magowie pracują w warsztatach magicznych, badając pogodę, florę i faunę Lustrii. Rygorystyczne notatki są sporządzane i przechowywane w bibliotekach-świątyniach poświęconych elfiemu bogu Hoethowi do późniejszego studiowania. Na najwyższych poziomach cytadeli znajdują się pokłady obserwacyjne z tajemnymi instrumentami do monitorowania pogody. Podczas burz wierzchołek cytadeli znika w chmurach, a jej ozdobne metalowe inkrustacje trzeszczą od elektryczności.
Tajemnice[]
Nawet po opuszczeniu większości swoich kolonii, Wysokie Elfy nadal utrzymują trzy główne placówki, aby utrzymać otwarte szlaki morskie południowego oceanu Znanego Świata, odpowiednio u południowych krańców Lustrii, Południowych Krain i Ind.
Niewielu Wysokich Elfów zdaje sobie sprawę, że cytadela została zbudowana na ważnym węźle sieci geomantycznej. Zanim Starożytni odeszli, stworzyli magiczne węzły mocy, aby powstrzymać ekspansję Południowych Pustkowi Chaosu. W centrum portu-jaskini cytadeli znajduje się podwójna spirala konstrukcji Slannów, której Asurowie używają po prostu jako spiralnych schodów prowadzących do cytadeli. Jaszczuroludzie wydają się być zadowoleni, pozwalając Wysokim Elfom na jej utrzymanie.
Badania prowadzone w cytadeli w służbie Hoetha są ściśle tajne. Magiczna manipulacja pogodą może zostać wykorzystana jako potężna broń w niepowołanych rękach. W międzyczasie badania ogrodnicze w cytadeli dały początek heretyckim teoriom na temat losu duszy. Oprócz przeprowadzania wiwisekcji zwierząt w celu badań anatomicznych (co wiele elfów uważa za okrutne), kilku magów jest zaangażowanych w eksperymenty podnoszenia i oczyszczania gatunków na Żółwich Wyspach
Znani mieszkańcy[]
Admirał Jahuthryn Seagleam - Admirał Seagleam jest obecną dowódczynią Cytadeli Zmierzchu i jej floty High Elf Navy, członkinią prestiżowych Lothern Sea Helms z rodziną w Yvresse (i daleką kuzynką Króla Feniksa Finubara). Jest zaangażowana w reformę doktryn operacyjnych cytadeli i poprawę jej reputacji w Ulthuanie. Seagleam egzekwuje Dekret Wiecznej Królowej bardziej rygorystycznie niż jej poprzedniczka i wymaga, aby działania i badania, które naruszają dekret, były prowadzone na wyznaczonych wyspach. Starsi oficerowie uważają, że Seagleam jest zbyt ostrożna.
Belodar Whitesurf - Arcykapłan zakonu Tkaczy Burz, który czci Mathlanna, elfiego boga morza, Whitesurf jest najbliższą cytadeli osobą z Loremasters of Hoeth. Pochodząca z Cothique, Whitesurf jest poszukiwaczką wrażeń, która dla zabawy wlatuje swoim rydwanem Skycutter w huragany. Organizuje również misje powietrzne mające na celu złagodzenie tajfunów za pomocą modlitwy, magii i pióropuszy specjalnego sproszkowanego minerału. Jest to uważane za ważne zadanie, ponieważ wiatry z południa przenoszą pył z Południowych Pustkowi Chaosu. Choć niektórzy uważają Whitesurf za buntowniczkę, jest ona podziwiana przez oficerów marynarki w cytadeli za przychylność Mathlann.
Lord Finrian Stardrake - Finrian Stardrake to szlachcic Wysokich Elfów, marynarz, kapitan smoczego okrętu i generał, pochodzący z królestwa Yvresse na Ulthuanie, który obecnie nazywa Półwysep Anurell w Lustrii domem. W przeciwieństwie do większości lustryjskich kolonistów, którzy preferują bezpieczne archipelagi, Finrian posiada posiadłość na tajemniczych Równinach Culchan. Generał jest niezależnym myślicielem, który bez skrupułów przeciwstawia się konwencjonalnej mądrości. Lord Finrian dobrze zna wybrzeże Lustrii i jest politycznie powiązany zarówno z Lothern, jak i Cytadelą Zmierzchu.