Morskie Elfy to te Wysokie Elfy z Ulthuanu, które zajęły się handlem z różnymi portami Starego Świata i nie tylko.
Morskie Elfy żyją wśród tych wybrzeży Ulthuanu, które zwrócone są na zachód w kierunku Starego Świata, gdzie utrzymują i strzegą przejść do krain po drugiej stronie morza. Morskie Elfy to samotny lud, dumny i niezależny. Są również strasznymi wojownikami, żeglarzami i odkrywcami.
Historia[]
Handel Morskich Elfów z Tileą[]
Morskie Elfy nigdy nie porzuciły całkowicie oceanów wokół Starego Świata, mimo że po Wojnie o Brodę opuściły swoje starożytne kolonie na tym kontynencie. Kiedy plemiona ludzi w Tilei założyły pierwsze miasta-państwa w tym regionie, Elfy były gotowe do wznowienia kontaktów. W tym samym czasie kwitł handel Tilei z krasnoludami na wschodzie. Większość tego handlu odbywała się drogą lądową.
Głównym zmartwieniem tileańskich kupców zawsze było rozszerzanie działalności, czyli mówiąc wprost - zarabianie pieniędzy. Większość z lepiej prosperujących kupców nie tylko starała się zabezpieczyć stare szlaki handlowe, ale była zainteresowana otwarciem nowych. Do najstarszych szlaków handlowych należał szlak morski do Ulthuanu, szlak lądowy przez góry do królestw krasnoludów, przedłużenie tego szlaku przez góry i do Imperium oraz szlak przez Morze Tileańskie do Tobaro.
To właśnie marynarze Wysokich Elfów otworzyli ponownie starożytny szlak handlowy do swoich dawnych kolonii w Starym Świecie wiele wieków po tym, jak je porzucili. Napotkali tam Tileańczyków, którzy osiedlili się wśród ruin swoich zaginionych miast, ponownie wykorzystując potrzaskane elfickie mury do budowy własnych miast. Wysokie Elfy uznały Tilean za lud łatwy w handlu, chętnie wymieniający wszelkie przedmioty na egzotyczne luksusy z Ulthuanu. Co do Wysokich Elfów, byli oni zainteresowani pozyskaniem starożytnych elfickich artefaktów i rzeźb, które Tileańczycy znajdowali wśród ruin elfickich kolonii. Bez wątpienia to właśnie te wczesne kontakty pobudziły tileańskie upodobania zarówno do sztuki, jak i do zysku.
Górskimi drogami ze wschodu do Tilei przybywali także krasnoludzcy handlarze. Chętnie odkrywali, co wartościowego pozostało po tym, jak Elfy na dobre opuściły Stary Świat, choć krasnoludzcy poszukiwacze przygód bez wątpienia plądrowali elfickie ruiny jeszcze zanim Tileańczycy je zasiedlili. W końcu Krasnoludy powróciły do tego regionu i zastały stare miasta ponownie zamieszkane, tym razem przez ludzi. Tileańczycy byli skłonni kupić od krasnoludzkich handlarzy wiele rzeczy w zamian za klejnoty i egzotyczne metale uzyskane w handlu z Wysokimi Elfami: żelazo, miedź, złoto, srebro oraz wiedzę na temat obróbki metalu i budownictwa.
Wydaje się prawdopodobne, że sprytni Tileańczycy przekonali Krasnoludy, by pokazały im, jak budować silne fortyfikacje dla ich miast. W rzeczywistości w Tilei powszechnie słyszy się żart, że gdy Tileańczycy połączą elficką architekturę z krasnoludzkim murarstwem, otrzymają krzywą wieżę!
Krasnoludy chętnie pozyskiwały od Tileańskich pośredników towary Wysokich Elfów, którymi same Elfy z pewnością nie handlowałyby z Krasnoludami, nawet za całe złoto w Górach Worlds Edge. Podobnie Wysokie Elfy pragnęły metali szlachetnych i klejnotów, ale Krasnoludy odmawiały handlu z nimi ze względu na wielką urazę, jaką żywiły. Ze swojej strony Tileańczycy chętnie handlowali z obydwoma i wkrótce stali się bogaci.
Ta relacja handlowa przyniosła inne korzyści, gdyż wartość handlu Tilean z Ulthuanem rosła. W 1565 roku IC miasto-państwo Tobaro zostało uratowane przed straszliwą inwazją Skavenów dzięki przybyciu sił Morskich Elfów sprzymierzonych z księciem kupców Meldo Marcelli i jego armią najemników, uwalniając miasto od oblężenia, które trwało dwa lata.
Traktat o przyjaźni i handlu w Marienburgu[]
W 2149 IC, Wavemaster Sullandiel Fartrader zaproponował, że zamiast konkurować z królestwami ludzi o handel z Lustrią, Ulthuan powinien wybrać jedno z ludzkich miast-państw lub królestw Starego Świata do handlu. Marienburg został uznany za najlepszy wybór dla tego handlowego otwarcia, co doprowadziło do podpisania w 2150 roku IC czegoś, co było znane jako Traktat o przyjaźni i handlu. Umowa ta pozwoliła Morskim Elfom na założenie enklawy handlowej w wielkim ludzkim porcie morskim w miejscu znanym zaściankowo jako "Elftown", ale Wysokim Elfom znanym jako Sith Rionnasc'namishathir, formalnie Kontynentalny Egzarchat Wysokiego Królestwa Ulthuanu.
W ramach tych relacji, Morskie Elfy pomagały również chronić Marienburg przed atakami, najbardziej w bitwie o Grootscher Marsh, w której Marienburg ostatecznie zapewnił sobie niezależność od Imperium w 2429 IC.
Społeczności handlowe Morskich Elfów[]
Zdecydowana większość Elfów nie mieszka w Starym Świecie, lecz na wyspie-kontynencie Ulthuan. Wysokie Elfy od dawna są uznanymi kupcami międzynarodowymi, a ich statki skutecznie kontrolują przejście przez Wielki Ocean Zachodni, dzięki czemu ich floty mogą swobodnie podróżować między Lustrią, Wielkim Cathayem i Starym Światem. Większość z tych podróżujących Wysokich Elfów to Morskie Elfy z zewnętrznych wybrzeży Ulthuanu, często kupcy lub podróżnicy spędzający rok lub więcej w Starym Świecie przed wyruszeniem w nowe miejsce.
Aby ułatwić sobie handel z ludźmi, niektóre Elfy osiedliły się w portach Starego Świata, zazwyczaj w obrębie "Dzielnicy Elfów" wydzielonej dla nich przez władze miasta. Ponieważ ludzkie miasta bardzo cenią sobie elficki handel, Elfickie Dzielnice mogą zarządzać swoimi sprawami i są uważane za niedostępne dla nieproszonych ludzi. Wiele z tych dzielnic jest ufortyfikowanych, a Elfy mają własną straż i milicję. Największą populacją Elfów jest ta w Marienburgu, gdzie w jednym czasie może przebywać nawet 500 osobników.
Każdy port Starego Świata o populacji powyżej dziesięciu tysięcy posiada własną dzielnicę Elfów. Typowa wspólnota handlowa liczyłaby około 1% populacji całego miasta. Chociaż w mniejszych miastach utrzymywane są czasem posterunki handlowe, jest to rzadkie zjawisko i często okupacja jest sporadyczna, a kupcy przyjeżdżają lub wyjeżdżają tymczasowo, rodzina osiedla się na kilka lat przed powrotem do domu.
Wojsko[]
Choć są przede wszystkim żeglarzami, Morskie Elfy stanowią również większość żołnierzy armii Wysokich Elfów, a nawet można je spotkać w Starym Świecie, gdzie małe grupy wynajmują się jako najemni poszukiwacze przygód. Podobnie jak inne Wysokie Elfy, bywają aroganckie w stosunku do innych ras śmiertelników, a ich gadatliwe poczucie humoru może nie zjednać im ludzi czy przyziemnych krasnoludów. Są jednak najbardziej otwartym na świat rodzajem Elfów i najczęściej spotykanym przez inne rasy śmiertelników.
Morskie Elfy nie preferują łuku tak jak Leśne Elfy, wolą polegać na broni do walki wręcz. W związku z tym nigdy nie rozwinęły umiejętności łuczniczych swoich braci, choć niektórzy wojownicy noszą łuki i robią z nich dobry użytek.
Morskie Elfy, podobnie jak Leśne Elfy, są na stałe zorganizowane w lokalne grupy patrolowe - które w czasie wojny stanowią podstawę Regimentów. Regimenty liczą od 12 do 16 ludzi, kawaleria od 5 do 10.
Kiedy na polu bitwy Morskie Elfy preferują powolne posuwanie się naprzód, mając nadzieję, że będą wspierane przez łuczników i osłaniane przez kawalerię. Ponieważ armie Morskich Elfów są małe, unikają one stania w miejscu, dzięki czemu ich wrogowie nie mogą się na nich zgrupować.
Barwy regimentowe[]
Morskie Elfy ubierają się w jednolite, ale jasne kolory - przede wszystkim niebieski, ale także czerwony, zielony i szary. Noszą stalowe zbroje, a ich broń jest z ostrej, jasnej stali. Trzony włóczni i łuki mogą być wykonane z naturalnego drewna lub pomalowane na kolor regimentu, który zostanie odwzorowany na pióropuszach hełmów i tarczach.
Tarcze mogą być misternie wytłaczane lub jaskrawo malowane; dominuje kolor niebieski, ale także czerwony, zielony i partyzancki. Włócznie i lance mają proporczyki w kolorze regimentu, a sztandar regimentu jest bardzo wyszukany, z misternymi haftami i staranną robotą igłową, wszystko wykonane w skrupulatny sposób Elfów.
Konflikt w kanonie[]
Podczas gdy Morskie Elfy były początkowo pomyślane jako odrębna rasa/kultura Elfów, podobnie jak Wysokie Elfy, Mroczne Elfy i Leśne Elfy, ostatnie edycje Warhammera ugruntowały ich pozycję jako Wysokich Elfów z Ulthuanu, które zajęły się żeglarstwem na całym świecie, osiedlając się nawet w miastach portowych należących do innych