
Emil Valgeir
Emil Valgeir jest przerażającym Najwyższym Kapłanem Ulryka, przywódcą starożytnego Kultu Ulryka i patriarchą rodu Valgeir. Będąc pierwotnie rycerzem, Emil Valgier spłodził dwóch synów, z których Moritz Valgeir jest jednym z najbardziej znanych, pomimo dekretu, że wszyscy wysocy rangą kapłani Ulryka muszą pozostać w celibacie.
Historia[]
Emil Valgeir był poprzednim Wielkim Mistrzem Rycerzy Białego Wilka, ale awansował na stanowisko Ar-Ulrica po tym, jak jego młodszy brat, Jarrick Valgeir, wypadł z łask podczas ujawnienia spisku dotyczącego Kultu Purpurowego Ręka. Wojownik jak i kapłan, walczył u boku Gwardii Teutogenicznej przeciwko Zwierzoludziom z Drakwaldu oraz w kampaniach Imperium przeciwko innym wrogom, zdobywając niechętny podziw marszałka Reiksza Kurta Helborga. Oprócz roli arcykapłana, Valgeir jest jednym z elektorów, którzy mogą wybrać następnego cesarza. Został obdarzony największą władzą w kulcie Ulryka, mając prawie tak wielki wpływ i władzę, jak inni hrabiowie-elektorzy. Jest także niezwykle wyjątkowym wojownikiem, ponieważ Kult Ulryka ponad wszystko ceni męstwo i moc, co uczyniłoby kapłaństwo tej religii niczym więcej niż pobożnymi wojownikami o wilczych futrach. Ar-Ulryk również cieszy się łaską Białego Wilka, jego boskie moce są większe niż jakikolwiek inny Kapłan Wojownik Ulryka. Nieuchronnie odgrywa on ważną rolę w napięciach religijnych między Sigmarytami i Ulrykjanami, które są niestety podsycane przez fanatyków po obu stronach - nie tylko przez Luthora Hussa i jego zwolenników
Burza Chaosu[]
Podczas Burzy Chaosu Emil Valgeir poprowadził Rycerzy Białego Wilka wraz ze swoją lojalną Gwardią Teutogeniczną przeciwko Wszechwybranym. Po klęsce Archaona w Middenheim, jeden z jego poruczników, Haargroth i jego legion żądnych krwi wojowników, dołączyli do niego, gdy wycofywał się do osady Sokh. Pierwszymi ludźmi, którzy wkroczyli do miasta, była gwardia krzyżacka, dowodzona przez samego Emila Valgeira. Południowe słońce oświetlało ich zbroje, białą włócznią, która wbijała się w szkarłatnych wojowników z Haargroth, Krwawego. Ar-Ulric ryknął wyzywająco, a Haargroth przedarł się przez bok Teutogenów w jego kierunku, ciągnąc za sobą poćwiartowane ciała i odcięte głowy. Zabił co najmniej trzy tuziny ofiar, aby odsłonić Ar-Ulryka, którego zakuty młot wbił się w hełm Haargrotha z taką siłą, że wbił głowę Bohatera Chaosu w jego klatkę piersiową.