Warhammer Wiki
Advertisement
Emmanuela von Liebovitz

Emmanuela

Emmanuela von Liebowitz urodziła się w 2485 IC (Hrabina Nuln, Księżna-Elektorka Wissenlandu i Księżna Maissen)

Choć sama nie jest generałem pierwszej linii, jest jednak bystra umysłem i żelazną wolą, o czym świadczą jej długie i względnie stabilne rządy nad miastem-państwem, które przetrwały wiele zagrożeń i wyzwań dla jej władzy. Zawsze była znana z cytowania starego tileańskiego przysłowia, gdy kwestionowano jej brak osobistych umiejętności walki. "Wojny", jak mówi przysłowie, "toczą wojownicy, ale wygrywa się je złotem". Złoto jest tym, co Nuln i hrabina posiadają w ogromnej obfitości, a kiedy jej miastu groziło niebezpieczeństwo, na przykład w wyniku podstępnych machinacji Tamurkhana, chętnie opróżniała cały swój skarbiec, aby wystawić więcej wojowników do walki w obronie miasta

Historia[]

   "Co ogranicza ich moce, tych geniuszy inżynierii? Nie jestem pewien, czy cokolwiek ogranicza, poza prawem moralnym danym nam przez Sigmara i Verenę. Gdyby inżynierowi pozwolono bez ograniczeń oddawać się wszelkim spekulacjom, rasa ludzka szybko zstąpiłaby do barbarzyństwa. W podziemiach kolegium znajdują się szkice maszyn, które wymykają się spod kontroli. Pokazano mi je. Bezbożne amalgamacje ludzkiego ciała i żelaznych elementów. Mieszanki technologii parowej i sztuki czarodziejskiej. Te rzeczy nigdy nie mogą ujrzeć światła dziennego. Macie moje słowo, że jestem zwolennikiem nowej nauki, ale perwersja to perwersja, gdziekolwiek się znajdzie, i sprawa dla łowców czarownic."

       -Elektor Emmanuelle von Leibwitz XV, Raport Komisji Cesarskiej w sprawie Kolegium Inżynierów.

Urodzona jako dziecko hrabiego Konstantina von Liebwitz Emmanuelle była w dzieciństwie przyjaciółką obecnego Imperatora. Zdobyła swój fotel mniej więcej w tym samym czasie, gdy koronowano Karla Franza - miała pretensje do tytułu hrabiego-elektora, ale kiepskie, więc musiała zabiegać o względy Franza - niektórzy sugerują, że go uwiodła. Ostatecznie przyjęła tytuł Hrabiny Elektorskiej w 2503 roku IC.

Emmanuelle stawiła czoła wielu okrucieństwom, które zniszczyły część Nuln w 2504 znanym przez tych, którzy nie są zbyt ślepi, by widzieć to jako dzieło Skavenów i ledwo uniknęła katastrofy podczas zamieszek we mgle w Altdorfie . Tamurkhan, wybraniec Nurgla, prowadzi potężną armię Chaosu jest 2511 pokonany u bram Nuln. Emmanuelle wyłoniła się jako silniejsza władczyni, ale z przewagą bezwzględności, gdy chodziło o szukanie własnej ochrony.

Podczas niepokojów w 2512 roku przyłączyła baronię Sudenland do Wissenlandu, wynajmując jeszcze więcej najemników z Tilei, takich jak słynna Kompania Lamparta, podczas gdy Ptasznicy z Catrazzy zostali wynajęci do zwiadów dla sił Talabeclandu.

Udowodniła, że nie ma głowy do rządzenia; bardziej interesowały ją luksusy związane z jej statusem niż drobiazgi związane z rządzeniem nie tylko prowincją (którą większość uważa za zaścianek), ale i ważnym miastem. Nie znosiła mieszczan i pospólstwa Wissenlandu, rzadko zajmowała się podległymi jej wioskami i miasteczkami, przekazując coraz więcej władzy rodzinie Toppenheimerów z Pfeildorfu. W rzeczywistości prowadziła negocjacje z cesarzem, aby całkowicie oddzielić Nuln od Wissenlandu. W zamian za przyznanie Nuln głosu wyborczego i pozwolenie Wissenlandowi na zachowanie głosu, udzieliłaby szerokiej pożyczki do kasy Cesarza.

Cała jej praca na rzecz oddzielenia Nuln od Wissenlandu wynikała z tego, że hrabina uwielbiała to miasto. Kochała kulturę, przepych, majestat, jego historię i głębokie kufry. Bez względu na to, w jak ciężkim położeniu znajdowali się zwykli ludzie, zawsze mogła zagwarantować sobie komfort i przyjemność, gdy zasiadała na swoim miejscu jako Hrabina Nuln. Jeśli chodzi o nią, Toppenheimczycy mogą zachować swoje brutalne zimy i ponure pola uprawne. Ona chciała tylko Nuln.

Prawdę mówiąc, ledwo ukrywała swoją pogardę dla "po-faced burghers" i całkowitą nudę, która męczyła ją, gdy musiała zajmować się sprawami prowincji. Dlatego też większość spraw związanych z zarządzaniem Wissenlandem przypadła Zgromadzeniu, grupie kupców, pomniejszych szlachciców i kościelnych, na czele której stała ona, choć rzadko się pojawiała.

Większość uważała ją za ledwie kompetentną na swoim stanowisku. Przysłowie mówiło, że "głowa hrabiny jest tak pusta jak jej manifest". Mimo to lud ją kochał. W średnim wieku zachowała młodzieńczą urodę i wielu lordów ubiegało się o jej rękę, mając nadzieję na zdobycie czegoś z jej znacznej władzy.

Rządy w Wissenlandzie[]

Emanuelle

Wkrótce udowodniła jednak, że zupełnie nie ma głowy do rządzenia. Bardziej zajmowały ją problemy odpowiedniego urządzenia własnych komnat, niż takie drobnostki, jak sprawowanie władzy nie tylko w całej prowincji (uważanej przez nią za zacofaną i niewartą wysiłku), ale także w samym Nuln. Księżna-Elektorka nie znosi prowincjonalnych mieszczuchów oraz pospólstwa Wissenlandu i rzadko zabiera głos w kwestii wiosek lub miast pozostających pod jej panowaniem. Od lat, znużona obowiązkami administracyjnymi, coraz więcej władzy przekazuje w ręce rodziny Toppenheimer z Pleidorfu. Prowadzi intensywne rozmowy z Imperatorem, negocjując całkowite oddzielenie Nuln od Wissenlandu. W zamian za przyznanie Nuln głosu elektorskiego i pozwolenie na zatrzymanie swojego przez Wissenland, zobowiązała się do udzielenia Imperatorowi pożyczki na dużą kwotę. Biorąc pod uwagę ogromne potrzeby finansowe związane z koniecznością odbudowy północnych miast i prowincji po Burzy Chaosu, nikogo nie zdziwił fakt, że Karl Franz przystał na tę umowę.

Nuln[]

Hrabina zadała sobie tyle trudu żeby oderwać Nuln od Wissenlandu, ponieważ uwielbia to miasto. Kocha jego kulturę, przepych, majestat i pokaźny skarbiec. Nieważne jak beznadziejny jest los zwykłych mieszkańców, Emmanuela zawsze potrafi zapewnić sobie i swoim najbliższym najwyższy komfort i wszelkie wygody. W jej mniemaniu Toppenheimerowie mogą zatrzymać dla siebie mroźne zimy i ponure farmy Wissenlandu, gdyż rządzenie tą zaściankową krainą uwłaszcza jej godności i zabiera cenny czas. Wszystko czego pragnie Księżna-Elektorka, to bogate życie w Nuln. Stąd też większość obowiązków związanych z zarządzaniem miastem spada na Zgromadzenie- grupy kupców i pomniejszej szlachty, której formalnie przewodzi Hrabina, jednak rzadko pojawia się na zebraniach.

Opinia publiczna[]

Wissenland

Mapa Wissenlandu

Większość uważa, że władczyni nie jest osobą kompetentną. Krąży powiedzenie, że "Jej głowa jest pusta jak jej program reform.". Mimo to ludzie kochają ją za to, że choć próżna i głupia, jest piękna i nie wykazuje typowego dla arystokracji wrodzonego okrucieństwa. Osiągnąwszy dojrzały wiek, zachowała urodę młodej dziewczyny, i wielu arystokratów stara się o jej rękę w nadziei na zdobycie choć cząstki sprawowanej przez nią władzy.

Rodzina[]

Emmanuelle miała młodszego brata (siostrę) Leosa von Liebwitz, oraz kuzyna marszałka Wolfharta von Liebwitz.

Emmanuelle jest ciotką grafini Marii Ulryki von Liebwitz-Ambosstein, opisanej w "Ciężkie dni i niespokojne noce".


Advertisement