Większość ludzi spodziewa się, że Vorstell będzie pozbawionym poczucia humoru gorliwcem, wiecznie wyczulonym na zagrożenia zza morza i na odstępstwa od normy wśród przesiąkniętej Nordyzmem ludności. Niewielu spodziewa się, że jest wyluzowanym pragmatykiem, który toleruje nordyckie osobliwości jako część "bogatej gobeliny ludów Sigmara". Vorstell jest z urodzenia Altdorferem, który piął się w hierarchii kultu w Reiklandzie, zanim został wysłany do Salzenmunda jako lektor. Wielki Teogonista potrzebował godnej zaufania postaci, która byłaby orędownikiem wiary na północy i wspierałaby Najwyższego Kapitana Stoltza w walce z dominacją Ulryka. Jeśli Vorstell kiedykolwiek miał zapał misyjny, to już dawno go stracił - odpowiada mu fakt, że Sigmar odgrywa rolę w życiu Nordlandczyków i nie obchodzi go zbytnio, jak zdecydują się go czcić, pod warunkiem, że to zrobią. Niektórzy z jego arcykapłanów uważają, że jest niebezpiecznie pobłażliwy, ale nikt nie może zaprzeczyć jego apelowi do Salzenmunderów - od czasu objęcia przez niego urzędu frekwencja na Tronie poprawiła się we wszystkich miejskich świątyniach.
Obecnie, po czterdziestce, Vorstell jest czysto ogolony i przystojny. Jest charyzmatyczny, łatwo nawiązuje rozmowę i lubi żartować. Życie w Salzenmundzie bardzo mu odpowiada, gdyż woli powietrze od mgieł i kościelnych intryg Altdorfu. Ma dobre relacje z arcykapłanem Erichem Granholmem i lordem falistym Otto Siderem, a także z hrabią Theodorykiem Gausserem.