Gobliński Wojownik
| „ | Ludki patrzom na nas i kpiom sobie. Orki tyż. Niech siem śmiejom, jak połaskoczem ich bebechy dzidom. Pamientaj zawsze, jakeś mniejszy, musisz być cwańszy, nie?
— Gitsniker, wódz goblinów.
|
” |
Gobliny to najmniejsza rasa Zielonoskórych. Są małe, zajadłe, podłe i generalnie nie należą do najprzyjemniejszych stworzeń. Wskazówek do odczytania ich charakteru dopatrzeć się można w ich wyglądzie – malutkie, ostre zęby, oczy błyszczące jak paciorki, kościste, chwytliwe dłonie, postura i zachowanie zbitego psa.
Gobliny żyją na odpadkach innych ras i najczęściej ukrywają się w cieniu swoich większych kuzynów o zielonej skórze - Orków. Jest to żałosna, zdradziecka rasa drobnych złodziejaszków i bezwględnych zabijaków. Gobliny można znaleźć niemal wszędzie, chociaż najbardziej lubią góry.
Opis[]
Gobliny stale walczą między sobą, nieważne, czy na polu bitwy, czy poza nim. Nie czują wobec własnej rasy żadnego rodzaju lojalności, nie mówiąc już o innych i gotowe są z radością okaleczyć, zabić, a nawet zjeść własnych kamratów, ot choćby dla śmiechu, jeśli tylko uznają, że czyn ten ujdzie im na sucho. Wiele Goblinów żyje pośród swych większych kuzynów – Orków, inne tworzą wielkie, wędrowne plemiona. W większości przypadków, życie Goblina jest krótkie i żałosne, naznaczone przerażającymi okresami wzmożonej przemocy. Niewielu dane jest wyrosnąć na goblińskiego Szefa i niewielu rodzi się, by zostać Szamanem, a przemożna większość kończy zjedzona bądź rozdeptana przez jakiegoś Orka, bądź też ginie od ostrza rozsierdzonego wroga. Jest jednak jedna rzecz, która przemawia na korzyść Goblinów, a mianowicie ich liczebność – jest ich mnóstwo i nieważne, jak wielu zginie czy ucieknie, a i tak wydaje się, że ciągle zostało ich aż nadto.
Niezliczone plemiona Goblinów prezentują prawdziwą różnorodność, jeśli idzie o obyczaje, sposób życia czy choćby zamieszkiwane środowisko. Przykładem mogą być dosiadające pająków Leśne Gobliny, od których roi się w mrocznych lasach Księstw Granicznych czy Gobliny Jednookie znad Ślepej Rzeki – ich zwyczaj samo-okaleczania jest kompletnie niezrozumiały nawet dla innych Goblinów.
Rodzajów Goblinów jest mnóstwo, a niektóre z nich tak bardzo odstają od zwykłych zielonoskórych, że stały się przedmiotem różnych spekulacji, trafiły do mitów czy wręcz bajek. Wymienić tu warto choćby żyjące w Górach Żałoby Gnoblary o lepkich palcach, cuchnące Bogarty z Moczarów Szaleństwa, czy prowadzące nocny tryb życia Wodne Gobliny znad Czarnej Wody.
Goblin uzbrojony w miecz i tarczę.
Nocne Gobliny mieszkają w jaskiniach głęboko pod ziemią i mają silną awersję do światła słonecznego. Dla ochrony przed palącymi promieniami słońca noszą ciemne kaptury i płaszcze. Pod każdym innym względem bardzo przypominają zwykłe gobliny, choć są jeszcze bardziej złośliwe. Ich wyposażenie i styl walki różnią się nieco od stosowanych przez gobliny. Wykorzystują okrytych złą sławą fanatyków i wojowników doskonale wyćwiczonych w walce z użyciem sieci, a także stada dzikich zębaczy.
Wszystkie Gobliny niechętnie stają do walki ze wszystkimi rodzajami Elfów, gdyż te „dziwacznie cuchnom”, a ich wyniosłe maniery wręcz drażnią małych zielonoskórych. Z tego też powodu Gobliny czują Strach przed każdą jednostką Elfów, nad którą nie mają przewagi liczebnej w stosunku przynajmniej dwa do jednego.
Wojskowość[]
Ich ulubioną metodą walki jest strzał w plecy z odpowiedniej odległości, a jeśli to zawiedzie, utrzymywanie wroga na dystans przy pomocy długich włóczni. Gobliny są ogólnie rzecz biorąc słabymi i niezbyt chętnymi do walki wojownikami, ale w dużych grupach potrafią być naprawdę niebezpieczne, zdolne pokonać dalece lepszych żołnierzy siłą swej liczebnej przewagi.
Niektóre z plemion Goblinów nie mają w swych szeregach wystarczającej liczby Orków, tudzież nie mają ich wcale, by te mogły objąć nad nimi przywództwo. W takich przypadkach nieodmiennie na pierwszy plan wychodzą mocno podejrzane talenta goblińskich Hersztów.
Goblin, któremu udało się stanąć na czele plemienia, ujawnia szybko silny „kompleks Gorka” i chętnie pozwala, by władza uderzyła mu do głowy. Będzie zatem starał się naśladować któregoś ze znanych mu Hersztów Orków, wychwalając go przed swymi podwładnymi, będzie szukał zwady i, ogólnie rzecz biorąc, będzie znacznie bardziej nikczemny od zwykłego Goblina. Sytuacja taka trwa zazwyczaj do momentu, kiedy to jakiś Ork zauważy ową bezpańską bandę Gobbosów. I tak gobliński Herszt wróci na swoje miejsce do szeregów swych pobratymców, gdzie czekają go niezłe cięgi za uprzednie zadzieranie nosa.
Modele[]
Źródła[]
- Warhammer Armies - Orki i Gobliny (8-ma edycja)
- Warhammer Fantasy RPG 2-ga Edycja - Bestiariusz Starego Świata