| „ | Przekonajmy się, kto bardziej zasługuje na swoją legendę. Gdy minie rok, spotkamy się tutaj, niosąc swe łupy, a wtedy zrozumiesz, jak niewiele wobec mnie znaczysz. O ile oczywiście dożyjesz do naszego ponownego spotkania.
— Lokhir Fellheart
|
” |
Gra w Plądrowanie to określenie dotyczące niesławnego konfliktu między Lokhirem Fellheartem a Dastanem Zimnookim. Zmagania tych dwóch korsarzy Mrocznych Elfów wiązały się z wieloma ponurymi konsekwencjami i wciąż są popularnym tematem wielu opowieści.
Przebieg[]
Korsarze są dla narodu Mrocznych Elfów nieskrywaną dumą. To na nich opiera się większa część gospodarki Naggaroth. Ci bezwzględni wojownicy podróżują po świecie, plądrując dalekie lądy i zgarniając wielkie bogactwa oraz niezliczonych niewolników. Zatem nic dziwnego, że najzdolniejsi z nich cieszą się poważaniem i licznymi przywilejami. Imiona najpotężniejszych z korsarzy są powszechnie znane wszystkim Druchii. Stanowią oni główny temat wielu plotek i karczemnych opowieści. W szczególną legendę obrosła historia o rywalizacji toczącej się między Lokhirem Fellheartem a Dastanem Zimnookim. Ta dwójka darzyła siebie nawzajem czystą nienawiścią, a starcia między ich załogami nie należały do rzadkości. W końcu czara goryczy się przelała i obaj kapitanowie podjęli się zakładu, od którego miało zależeć ich życie.
Zgodnie z treścią ich porozumienia każdy z nich miał rok, by splądrować jak najwięcej bogactw. Po tym czasie oboje mieli spotkać się z powrotem na Naggaroth, a zwycięzca mógł zrobić z dobytkiem i życiem przegranego wszystko, na co miał tylko ochotę. Terenem ich legendarnego starcia miało stać się Imperium. Każdy z nich wybrał sobie prowincję, na której skupił swoje ataki. Lokhir zdecydował się na Ostland, a Dastan obrał swój kurs na Nordland.
Zimnooki szybko wysunął się na prowadzenie. Okazało się, że los niespodziewanie stanął po jego stronie. Imperialna flota właśnie wracała z odległych ziem Nehekhary, a pokłady jej statków pękały w szwach od zrabowanych skarbów. Tysiące złotych monet, pradawnych reliktów i egzotycznych dzieł sztuki stanowiły nie lada łup. Gdy statek przybił do portu w Debneitz, Dastan rozpoczął swoje działania. Nocą przeprowadził udany atak na zmęczoną długą podróżą załogę i szybko stał się posiadaczem ogromnego bogactwa. Skarby starożytnej Nehekhary wpadły w jego ręce, a zwycięstwo w zakładzie wydawało się tylko kwestią czasu.
Wieści o śmiałym rabunku Dastana szybko dotarły do Lokhira, który natychmiast wpadł we wściekłość. Korsarz nie mógł sobie pozwolić na porażkę. Zaczął popędzać swoją załogę do działania, stając się jeszcze bardziej okrutnym niż zwykle. Jego gniew miał bardzo poważne konsekwencje dla Imperium. Mieszkańcy północnego Ostlandu szybko zaczęli drżeć ze strachu przed Fellheartem. Nie było w całej prowincji takiej wioski ani miasta, które nie zaznałoby jeszcze ataku ze strony Mrocznych Elfów. Cały Ostland płonął, a Lokhir nie zamierzał odpuszczać. Ku jego niezadowoleniu nawet miesiące nieustannych najazdów nie pozwoliły mu dogonić bogactwa Zimnookiego. Gdy rok dobiegał końca, Fellheart zrozumiał, że musi podjąć bardziej drastyczne kroki. Stał o krok od przegranej. W tej sytuacji czuł, że musi zrobić to, co każdy Mroczny Elf, zrobiłby na jego miejscu. Jedynym wyjściem było dla niego oszustwo.
Lokhir Fellheart przybył wraz ze swoją załogą do Zandri. Tam na dworze króla Akkatefa podzielił się bardzo ważną informacją. Zdradził mściwemu władcy, że jego niezliczone bogactwa padły łupem Dastana Zimnookiego. Reakcja Akkatefa była taka, na jaką liczył Mroczny Elf. Nehekherański władca szybko zebrał swoją flotę, pragnąc odzyskać zrabowane dobra i wywrzeć zemstę na złodziejach. W ten sposób Lokhir mógł pozbyć się konkurenta, nie łamiąc przy tym warunków zakładu. „Nieszczęśliwego wypadku” Dastana nikt nie mógłby później powiązać z działaniami Fellhearta. Król Zandri w końcu dopadł Zimnookiego. Ścigał jego Czarną Arkę przez dość długi czas, lecz ostatecznie udało mu się dorwać znienawidzonego wroga. Stoczył z nim bitwę przy wybrzeżu Imperium, wygrywając i odzyskując utracone skarby. Dastanowi udało się jednak uciec, choć życie okupił utratą okrętu i załogi. Straciwszy wszystko, co miał, Dastan powrócił na Naggaroth. Wiedział, że nie ma szans na zwycięstwo i jedyne, co mu pozostało, to krucha nadzieja na litościwość rywala.
Gra w Plądrowanie skończyła się niekwestionowanym zwycięstwem Lokhira Fellhearta, który skazał swojego rywala na najgorszy możliwy los. Korsarz doskonale wiedział, że swój triumf zawdzięcza morzu i sprytnemu oszustwu. Z tego powodu Dastan Zimnooki i jego rodzina zostali zabici w blasku księżyca na ołtarzu zbudowanemu ku czci Mathlanna i Loeca. Tak kończy się historia największego zakładu w historii Naggaroth. Niestety, dla Mrocznych Elfów takie sprawy są zazwyczaj kwestią życia i śmierci.
Pomysły na przygody[]
- Gdy imperialna flota powraca z Nehekhary, wszystkie organizacje przestępcze z północy budzą się do życia. Kult Randalda także chce zgarnąć coś dla siebie. W porcie Debneitz siły śmiałych rabusiów zetrą się z siłami nieustępliwych strażników. Nikt nie spodziewa się, że Mroczne Elfy także zamierzają dołączyć do gry. Kiedy zwycięstwo korsarzy okaże się nieuniknione, wszyscy obywatele Imperium będą musieli walczyć o przetrwanie i, być może, zawiązać niecodzienne sojusze. Niepowodzenie wiąże się ze śmiercią lub też czymś o wiele gorszym — popadnięciem w niewolę u bezlitosnych elfów. Choć sytuacja wygląda bardzo nieprzyjemnie, może się jeszcze pogorszyć. Co jeśli pradawny skarb Nehekhary został objęty klątwą?
- Mroczne Elfy szaleją po Ostlandzie, a armia Imperium jest zbyt rozproszona, by móc interweniować. Choć pomysł negocjacji z korsarzami zakrawa o szaleństwo, może nie być innej możliwości. Mała grupka poselska będzie musiała nie tylko znaleźć Lokhira, ale także dostać się na jego Czarną Arkę i przeprowadzić trudną rozmowę, nie tracąc przy tym życia. Mroczny Elf może zgodzić się na chwilowe pozostawienie Imperium w spokoju w zamian za drobną przysługę. Posłowie z Imperium będą musieli dostarczyć pewną wiadomość do jednego z królów Nehekhary. Sama podróż będzie niebezpieczna, ale nie stanowi ona największego problemu. Główną przeszkodą jest fakt, że w Zandri żywi nie są witani ze szczególnym entuzjazmem.
- Zdrada jest jednym z najpotężniejszych narzędzi w rękach Mrocznych Elfów. Nic dziwnego, że konkurujący ze sobą korsarze umieścili we wrogich załogach swoich szpiegów. Sabotowanie działań Lokhira lub Dastana wiąże się z ryzykiem okrutnej śmierci, ale czego się nie robi dla nagrody?
Źródła[]
- Warhammar Armies: Dark Elves