Izabela von Carstein

"Proszę, wejdź i dołącz do mnie na kolację. Widzę po pańskim ubiorze, że jest pan człowiekiem o wyśmienitym... guście."

-Isabella von Carstein, była hrabina Sylvanii.

Isabella von Carstein, lub Isabella von Drak, żona Vlada von Carstein, była jednym z pierwszych Wampirów z linii krwi von Carstein i pozorną dziedziczką hrabstwa Sylvanii. Izabela von Drak była jedyną córką Otto von Draka, władcy Sylvanii. Isabella była podobna do wielu swoich szlacheckich odpowiedników. Była próżna, niemoralna i samolubna, nie dbała o nic, co nie wpływało na jej osobisty komfort i pozycję. Choć była bardzo inteligentna, miała klasyczne, a nie praktyczne wykształcenie.

Uważano ją za nieco dziwną z powodu jej zamiłowania do niektórych bardziej męskich zajęć, takich jak polowanie i sokolnictwo, niż do innych.

Historia[]

Kiedy Vlad von Carstein przybył w noc śmierci Ottona, Isabella cieszyła się, że stary wuj Leopold nie odziedziczy spadku, choć daleko jej było do zadowolenia, że będzie musiała poślubić tego złowrogiego nieznajomego. Jednak z upływem miesięcy to, co na początku było małżeństwem z rozsądku, przerodziło się w coś znacznie więcej. Kiedy stało się jasne, że Izabela nie da się po prostu uwieść jego wdziękom i po raz pierwszy zbuntowała się przeciwko jego woli, Vlad natychmiast się w niej zakochał.

Vlad długo opierał się prośbom Izabeli, by dołączyła do niego w nieśmiertelności, po prostu kochał ją zbyt mocno, by mogła to wszystko znieść, ale kiedy umierała na śmiertelną, wyniszczającą chorobę, Vlad zrozumiał, że nie może bez niej żyć i niechętnie wcielił ją w szeregi Nieumarłych. Jako wampirzyca, hrabina Izabela zawsze była u boku Vlada, karmiąc jego ambicje i ucząc go zasad panujących na dworze Sylvanian oraz w całym Imperium. Isabella była najcenniejszą powiernicą Vlada i jedyną osobą, żywą lub martwą, której radom ufał.

Gdy Vlad wyruszył z misją zostania cesarzem, Izabela towarzyszyła mu w drodze na wojnę. Miała przy sobie pamiątkę po von Drakach - kielich wykonany dla jej prababki, hrabiny Bathori. Zepsuty przez Czarną Magię złoty kielich był wiecznie wypełniony świeżą krwią, z której Izabela piła nawet w trakcie najbardziej zaciętych walk. Ci, którzy odważyli się stawić jej czoła w walce, patrzyli z przerażeniem, jak jej rany goją się w ciągu kilku sekund, a czas zdawał się płynąć wstecz, gdy krew wpełzała z powrotem do otwartych żył i alabastrowego ciała. Ich wahanie zawsze drogo ich kosztowało, gdyż gdy wracali do zmysłów, niezmiennie znajdowali poderżnięte gardła lub miecz wbity prosto w klatkę piersiową.

Mówi się, że kiedy Vlad zginął, Izabela walczyła na szczycie jednej z wież bramnych Altdorfu. Chroniona przez pierścień Grobowej Straży, walczyła z samozwańczym Imperatorem Ludwigiem i jego Mieczami. Gdy jej wojownicy nagle runęli wokół niej, Izabela zdała sobie sprawę, że jej ukochany został ostatecznie zniszczony, a jego nekromantyczna moc osłabiona. Izabela była tak przerażona, że odwróciła się od walczących z nią mężczyzn i rzuciła się z wieży. Ciało Izabeli zostało wbite na pal poniżej, a następnie rozpadło się w pył.