Karak Angkul jest pomniejszą twierdzą krasnoludów znajdującą się gdzieś w Górach Krańca Świata. Niewiele o niej wiadomo, poza tym, że była celem inwazji skavenów z klanu Skyre i Mors prowadzonej przez trzy osławione postacie: Szarego Proroka Thanquola, Ikita Pazura i Queeka Ścinacza Głów. Krasnoludy z Karak Angkul zostały opisane jako szczególnie wytrwałe i ponure. Ich wojna ze skavenami trwała wieki, a liczba zabitych szczuroludzi była setki razy większa od liczby poległych krasnoludów. Obecnym władcą Karak Angkul jest król Logan Długie Ostrze.
Historia[]
Na ścianach Sali Tronowej można znaleźć dość sporą ilość informacji na temat historii twierdzy. Kunsztowne rzeźbienia przedstawiają założenie Karak Angkul, bohaterską historię krasnoludów, które jako pierwsze nazwały tę twierdzę swoim domem. Część ścian wykorzystano, by upamiętnić Wojny Goblinów, niekończący się konflikt o panowanie nad górskimi szczytami toczony między krasnoludami a przeklętymi zielonoskórymi. Płaskorzeźba o długości kilkudziesięciu metrów przedstawia krasnoludy z Karak Angkul walczące z aroganckimi elfami podczas Wojny o Brodę. Inna rzeźba ukazuje strzelców z twierdzy zabijających przerażającego smoka Maloka w czasie Bitwy Spalonych Ostrzy. Mniejsza tablica przedstawia krasnoludy maszerujące na pomoc dopiero powstającemu Imperium. Pokonały one potężnego nieumarłego władcę, Zahaaka Uzurpatora, uniemożliwiając mu dołączenie do hordy jego przeklętego mistrza Nagasha w walce przeciwko Imperatorowi Sigmarowi.
Filary podtrzymujące salę zostały przyzdobione licznymi trofeami, pamiątkami po zwycięstwach mieszkańców Karak Angkul. Wśród zbiorów znajduje się między innymi: wysuszona skóra demonicznego pająka Togrildama zwisająca na łańcuchu na jednej z kolumn, futro gigantycznego stwora wciąż noszące na sobie ślady młota króla Glorina Ciernistopalcego, przypominający nieco tasak olbrzymi topór wojenny orczego wojownika Ghazagruffa, który rozbił się na kawałki na runicznej tarczy króla Uldrika Czarnorękiego, zbroja Corirthara Ciętego Ostrza zabitego przez Nimbrindila Żelaznostopego w bitwie pod Doliną Srogiego Wiatru oraz dwie szkarłatne łuski wielkości tarczy, które zostały wyrwane z ciała smoka Maloka pokonanego przez strzelca Skalfriego Piętnobrodego w czasie Wojny o Brodę. Cała chwała Karak Angkul została zawarta w tej jednej komnacie, a jej twórca, Klarak, czuł uzasadnioną dumę ze swojego dziedzictwa. Pamięć o swoich przodkach zawsze dodawała mu sił i determinacji do wykorzystania posiadanych umiejętności dla dobra krasnoludzkiego ludu. Nie miało dla niego znaczenia, czy on i jego dzieła przejdą do historii. Liczyło się tylko to, że uhonorował Karak Angkul i jego wspaniałą historię.
Inwazja skavenów[]
Mniej więcej na początku XXV wieku KI, Karak Angkul stało się celem skaveńskiej inwazji prowadzonej przez Rikkita Kłapiącego Kła z klanu Mors. Dzięki ciężkiej pracy inżyniera Klaraka Brązowego Młota powstało kilka mechanicznych, parowych wież obronnych, które zatrzymały najeźdzców aż do czasu przybycia Ikita Pazura i wojowników z klanu Skyre. Pojawienie się Szarego Proroka Thanquola pozwoliło odwrócić uwagę krasnoludów na wystarczająco długo, by Ikit zdążył ukończyć swoją Sferę Zniszczenia, niezwykle potężną bombę. W desperackim ataku oddział krasnoludów dostał się do siedziby skavenów i zniszczył broń, nim ta została użyta.
Podczas tego śmiałego natarcia Queek Ścinacz Głów z klanu Mors przeprowadził niespodziewany atak na bezbronne krasnoludy przebywające w Karak Angkul. Skaveny błyskawicznie zdobyły pierwsze dwa poziomy podziemi, lecz zatrzymały się na trzecim. Zdesperowany Szary Prorok Thanquol nieumyślnie przyzwał do twierdzy Krwiopijcę Khorna, znanego jako Skarbrand. Demon samodzielnie rozbił armie krasnoludów i skavenów, zanim sam został zmiażdżony przez spadający topór trzymany przedtem przez ogromny pomnik bogini Valayi. To niezwykłe wydarzenie krasnoludy zawdzięczają bohaterskim czynom poległego Klaraka Brązowego Młota. W ramach zemsty Thanquol wysłał w kierunku inżyniera błyskawicę, która spopieliła jego ciało. Śmierć bohatera doprowadziła krasnoludy do szału. Niestety, Thanquol uciekł, a twierdza znacząco osłabła. Krasnoludy nie mogły zrobić niczego, oprócz opłakiwania poległych.
Źródła[]
Thanquol i Boneripper: Thanquol Doom (powieść)