„Żaden koń z Imperium, Estalii, czy Tilei nie dorówna pod względem siły i szybkości rumakowi o czystej bretońskiej krwi. Te szlachetne istoty wyprzedą każdego innego konia, nawet gdy będą nosić na swym grzbiecie ciężko opancerzonego rycerza.”
- z traktatu „O wyższości koni bretońskich”
Konie bretońskie są najlepszą rasą koni w całym Starym Świecie. Wynika to z faktu, że wywodzą się one od elfich rumaków, które zostały sprowadzone na kontynent jeszcze przed powstaniem Bretonii, w czasach gdy elfy kolonizowały te ziemie. Gdy koloniści opuszczali kontynent, niektóre elfy zdecydowały się zostać, tworząc królestwo Athel Loren. Większość koni pozostało wraz z nimi, w nowym domu, gdzie mogły spokoje przemierzać rozległe lasy, krzyżując się z dzikimi, leśnymi kucami. To połączenie doprowadziło do powstania nowej odmiany konia, dziś zwanej po prostu koniem bretońskim.
W Starym Świecie nie znajdzie się wierzchowca lepszego od konia bretońskiego. Rumaki z Imperium, wywodzące się od kislevskich kuców stepowych, nie są w stanie dorównać szlachetnej, elfiej krwi. Konie z Imperium i Kislevu są szybkie, lecz brakuje im wytrzymałości i odwagi bretońskiego wierzchowca, choć trzeba przyznać, że są one lepiej przystosowane do przeżycia w ciężkich, zimowych warunkach, podczas gdy bretońska odmiana wymaga do życia bujnych łąk Bretonii. Rycerze szybko odkryli, że ich wierzchowce są w stanie unieść opancerzonego wojownika, nie tracąc przy tym na szybkości. Ich konie były duże, silne i wytrzymałe. Bretończycy dokonali więc wszelkich starań, by udoskonalić już istniejącą rasę. Pomógł w tym pakt zawarty z elfami z Athel Loren, które zgodziły się na oddawanie co jakiś czas kilku swoich wierzchowców. Dzięki temu szlachetna krew elfów nigdy nie zanikła w bretońskich koniach. Rycerze z Bretonii zawdzięczają swoje zwycięstwa nie tylko własnym umiejętnością, ale także sprawności swych rumaków.
Oczywiście, tylko szlachetnie urodzeni mają prawo dosiadać konia, choć kilku wybranych chłopów ma zaszczyt zostać stajemnym i sprawować opiekę nad tymi wspaniałymi istotami. Giermkowie muszą zadowolić się leśnymi kucami i innymi pomniejszymi odmianami pozbawionymi elfiego rodowodu. Dekret sprzed wieków zabronił eksportu bretońskich koni. Bretończycy nie chcą, by ich duma wpadła w ręce innych krajów. Legenda mówi, że konia z Bretonii może ujeżdzać jedynie osoba o prawdziwie czystym sercu. W innym wypadku jeździec spadnie z siodła.
Źródła[]
Warhammer Armies: Bretonnia