Kroniki Czarnej Wieży

„

Na Mroczne Elfy czeka tylko jedno przeznaczenie. Nie ustaniemy, póki uzurpatorzy wciąż zasiadają na przynależnym mi tronie. Historia Naggaroth jest historią upadku Ulthuanu. I już nic tego nie zmieni.

— Malekith, Wiedźmi Król z Naggaroth.

”

Historia Mrocznych Elfów jest historią samego Wiedźmiego Króla. Bez jego niezapomnianego buntu przeciwko niedoświadczonym Królom Feniksom nie powstałoby królestwo Naggaroth ani rasa Mrocznych Elfów, którą mógłby rządzić.

Długie panowanie Malekitha było pełne krwi i grozy. Rządził on żelazną ręką, a swoje racje udowadniał poprzez morderstwa i intrygi. To jego i tylko jego wola kierowała mieszkańców Naggaroth do ich mrocznego przeznaczenia. Wiedźmi Król czasami wysłuchiwał rad Upiornych Władców, którzy żyli w cieniu jego chwały, ale robił to tylko wtedy, gdy miał taki kaprys. Jedynie świszczący głos Morathi wywierał na niego pewien wpływ, jednakże nawet w nim Malekith doszukiwał się kłamstw i podstępów. Najstarsi dworzanie i sojusznicy Wiedźmiego Króla mogli liczyć na zaledwie ułamek jego uwagi. Traktował on ich rady tak, jak potraktowałby uwagi niezbyt rozumnego dziecka. Malekith żył od tak dawna — i był tak wielkoduszny w dzieleniu się swoją krwią — że większość rodów szlacheckich z Naggaroth jest z nim w jakiś sposób spokrewniona.

Na rozkaz Malekitha Mroczne Elfy wielokrotnie toczyły wojny ze swoimi znienawidzonymi kuzynami z Ulthuanu. Twierdziły, że robiły to, by bronić praw, jakie należały się Malekithowi jako pierworodnemu. Niezliczoną ilość razy armie Naggaroth zmieniały miasta Wysokich Elfów w ruiny, lecz za każdym razem zostawały odepchnięte z powrotem do domu przez niekorzystny wpływ losu. Już jedna taka porażka byłaby dla śmiertelnego władcy nieodwracalną tragedią, zaprzepaszczeniem dzieła całego życia. Jednakże dla Wiedźmiego Króla, który już dawno osiągnął nieśmiertelność, były to drobne porażki, które dały mu tylko nowe możliwości. Gdy brutalna siła zawiodła, Malekith wysłał szpiegów i zabójców, by zniszczyli Ulthuan od środka. Kiedy i to zawiodło, zaczął szukać sojuszników — płacił całym armiom, aby walczyły za jego sprawę.

Do tej pory Ulthuan przetrwał każdy atak, ale za każdym razem płacił wieloma zabitymi wojownikami oraz zniszczonymi królestwami — nie mógł stawiać oporu wiecznie. Poprzednie wojny zostawiły na Ulthuanie nieuleczalne blizny, które sprawiają, że Wiedźmi Król jest z każdym atakiem coraz bliżej zwycięstwa. Po każdej porażce Malekith powraca potężniejszy niż poprzednio i jest jeszcze bardziej zdeterminowany, by wygrać. Podczas gdy przywódcy Wysokich Elfów martwią się o każdego ze swoich wojowników, Wiedźmi Król bez wahania wysyła swoich żołnierzy do walki — są oni dla niego jedynie narzędziami, które pozwolą dokonać zemsty, niczym więcej.

Mroczna Epoka[]

Znając jedynie rządy twardej ręki Malekitha, Mroczne Elfy nie mogą liczyć czasu zgodnie z panowaniem swoich królów, jak mają to w zwyczaju ich kuzyni z Ulthuanu. Zamiast tego nowe epoki wyznaczają wielkie czyny, jakich dokonał Wiedźmi Król. Te „wielkie” czyny związane są zwykle z aktami bezlitosnych rzezi i zniszczenia. Tylko pierwsza epoka — Wiek Nieskończonej Chwały — zgadza się z kalendarzem Wysokich Elfów. Pierwszy Król Feniks, Aenarion, był ojcem zarówno Ulthuanu, jak i Naggaroth. Zresztą w obu tych krajach jest uważany za bohatera. Jeśli jakaś epoka kończy się wraz ze śmiercią jednego z Królów Feniksów, to tylko dlatego, że Malekith chciał w ten sposób uczcić jego zamordowanie.

Kalendarz Mrocznych Elfów[]

Mroczne Elfy dzielą rok na cztery pory, lecz nie są one w żaden sposób uwarunkowane działaniem pogody — w ponurym Naggaroth zawsze jest zimno i burzowo, niezależnie od dnia i miesiąca. Mroczne Elfy poświęcają każdą porę roku (Krew, Rozpacz, Dekadencję oraz Dzikość) jednemu z czterech bóstw, którym oddają cześć (kolejno: Khainowi, Ereth Khiali, Atharti oraz Anat Raemie). Z tego powodu podczas zapisywania daty Mroczne Elfy najpierw podają epokę, potem rok, porę roku i wreszcie dzień (chociaż na dwie ostatnie informacje rzadko zwraca się uwagę).

Kalendarium[]

I: Wiek Nieskończonej Chwały, 1-80 (od -4500 do -4419 roku KI)[]

I, 1 (-4500) - Aenarion wstępuje w Święty Płomień, a następnie broni Sanktuarium Asuryana przed pierwszą inwazją Chaosu.
I, 2 (-4498) - Aenarion przybywa do Caledoru i zostaje ogłoszony wybrańcem Asuryana przez Caledora Pogromcę Smoków. Wielki Smok Indraugnir zostaje jego wierzchowcem. Obaj lecą do Kowadła Vaula, gdzie Aenarion otrzymuje Smoczy Pancerz oraz magiczne ostrza, które przekazuje najpotężniejszym elfim rodom. Teoretycznie w dzisiejszym Ultuanie tytuł księcia należy się każdemu, kto może pochwalić się posiadaniem tego wspaniałego oręża.
I, 3 (-4497) - wojna z Chaosem nabiera rozpędu, gdy elfi Jeźdźcy Smoków podejmują się walki z wrogiem.
I, 21 (-4479) - siły Chaosu zostają na chwilę odepchnięte, a Ulthuan ma czas, by odetchnąć. Aenarion żeni się z Wszechkrólową Astarielle. Ma z nią dwójkę dzieci - Yvraine i Moreliona.
I, 30 (-4470) - armia Chaosu atakuje Avelorn. Wszechkrólowa zostaje zamordowana. Większość myśli, że ten sam los podzieliły jej dzieci. W rzeczywistości są one pod opieką drzewca Dębowego Serca. Opętany żalem Aenarion wyrusza na Zniszczoną Wyspę i zabiera miecz z ołtarza Khaina. Dzięki tej broni staje się niepokonany w boju.
I, 39 (-4461) - Aenarion ratuje czarodziejkę Morathi przed wyznawcami Slaanesha. Oboje zakładają dwór w Nagarythe.
I, 42 (-4458) - narodziny Malekitha. Morathi wyznacza go na spadkobiercę tronu Aenariona. Widząc piękno fortecy Nagarythe, przewiduje swojemu synowi długie i chwalebne życie.
I, 79 (-4421) - w trakcie bitwy na Wyspie Umarłych Caledor Pogromca Smoków tworzy Wielki Wir, który wypędza demony ze świata żywych. Aenarion Obrońca otrzymuje śmiertelną ranę i udaje się na Zniszczoną Wyspę, by odłożyć Miecz Khaina z powrotem na ołtarz. Jego ciało nigdy nie zostaje odnalezione.

II: Wiek Zdrady, 1-1696 (od -4419 do -2723 roku KI)[]

II, 1 (-4419) - książęta Ulthuanu odmawiają Malekithowi jego prawa do władzy i wyznaczają Bel Shanaara na kolejnego Króla Feniksa.
II, 256 (-4164) - powstają pierwsze elfie kolonie na wschodnim wybrzeżu Starego Świata. Malekith pokonuje orczego wodza Gritoka Czerwonego Kła i ratuje miasto Athel Toralien od zagłady.
II, 423 (-3997) - Malekith walczy u boku krasnoludzkiego Wielkiego Króla, Snorriego Białobrodego, przeciwko hordzie zwierzoludzi, która oblega Karaz-a-Karak.
II, 1001 (-3419) - w Nagarythe zaczyna rozprzestrzeniać się kult Podziemnych Bogów, znany jako Cytharai. Z czasem zdobywa on popularność nawet w innych królestwach Ulthuanu.
II, 1581 (-2839) - Malekith zostaje ambasadorem na dworze Wielkiego Króla.
II, 1631 (-2789) - Malekith rozpoczyna swoją wielką podróż po świecie. Na północy odkrywa starożytne miasto Vorshgar, gdzie znajduje Żelazny Diadem.
II, 1646 (-2774) - Malekith powraca na Ulthuan, by zwalczyć kult Zbytków. Potępia własną matkę jako zdrajczynię elfiej rasy.
II, 1669 (-2789) - Malekith morduje Ben Shanaara, a następnie wstępuje w Święty Płomień. Odrzucony przez Asuryana i okrutnie okaleczony ucieka do Nagarythe. W tym samym roku grupa skrytobójców wysłana przez Morathi próbuje zabić księcia Imrika, który został ogłoszony następcą Bel Shanaara. Atak zostaje powstrzymany przez łowców z Chracji. Imrik wstępuje w Święty Płomień i zostaje nowym Królem Feniksem. Przyjmuje imię Caledor.
II, 1670 (-2751) - na Ulthuanie wybucha wojna domowa, gdy zwolennicy Malekitha próbują przejąć władzę.
II, 1671 (-2750) - armia Malekitha zajmuje Tiranok i znaczną część Ellyrionu. Wschodnie królestwa wahają się, czy przystąpić do walki. Caledor desperacko stawia opór zwolennikom Malekitha.
II, 1673 (-2749) - bitwa na Mrocznych Mokradłach. Książęta Nagarythe, którzy wciąż pozostali wierni Królowi Feniksowi, ścierają się z armią Morathi i przegrywają. Niektórym udaje się uciec. Stają się oni wygnańcami, a dowództwo nad nimi obejmuje Alith Anar, nazywany także Królem Cienia.
II, 1678 (-2747) - w Sapherze wybuchają kolejne wewnętrzne starcia. Czarodzieje lojalni wobec Caledora ścierają się z tymi, którzy przeszli na stronę Malekitha. Magia używana podczas bitew pustoszy krainę.
II, 1680 (-2742) - Mroczne Elfy, jak zwą siebie teraz zwolennicy Malekitha, zostają odepchnięte z Wewnętrznych Królestw z powrotem do Tiranoka i Nagarythe.
II, 1681 (-2740) - zdradziecki kapłan Vaula, Hotek, kradnie święty młot Caledora i ucieka do Nagarythe. Czarodzieje, którzy przysięgli wierność Malekithowi, opuszczają Sapherę.
II, 1684 (-2739) - dzięki pomocy Hoteka i czarodziejów z Saphery Malekith tworzy Zbroję Nocy. Następnie przyjmuje tytuł Wiedźmiego Króla.
II, 1685 (-2736) - Wiedźmi Król na swoim czarnym smoku, Sulekhu, ponownie prowadzi armię Nagarythe do Wewnętrznych Królestw.
II, 1695 (-2735) - Malekith i Caledor spotykają się na polu bitwy w Maledorze. Sulekh zostaje zabity, a Wiedźmi Król zostaje zmuszony do odwrotu.
II, 1696 (-2724) - Rozbicie. Mimo starań Malekithowi nie udaje się zniszczyć Wielkiego Wiru, a wywołana przez niego magiczna reakcja pustoszy cały Ulthuan.

III: Wiek Niespokojnych Dusz, 1-2032 (od -2723 do -692 roku KI)[]

III, 2 (-2722) - Wiedźmi Król zakłada miasto Naggarond na zachodnim wybrzeżu Złośliwego Morza. Ogłasza tym samym powstanie królestwa Naggaroth. Mroczne Elfy najeżdżają spustoszony Tiranok, aby schwytać niewolników, którzy będą budować ich miasta.
III, 94 (-2630) - armia Mrocznych Elfów powraca na Ulthuan i wznawia działania wojenne. Caledor przygotowuje swoich żołnierzy do obrony. Buduje ufortyfikowane bramy na przełęczach prowadzących przez góry Annulii.
III, 124 (-2600) - Morathi zakłada Zakon Mrocznych Wiedźm oraz rozpoczyna budowę miasta Ghrond.
III, 299 (-2425) - Smoczy Statek Indraugnir, uzbrojony w potężne Gwiezdne Ostrze, niszczy Czarną Arkę, zwaną Pałacem Otchłani, w pobliżu Zniszczonej Wyspy. Stanowi to wielki cios dla floty Mrocznych Elfów. Przez następne kilka stuleci to mieszkańcy Ulthuanu będą przodować w walkach na morzu.
III, 381 (-2343) - Mroczne Elfy zaczynają badać jaskinie pod miastem Hag Graef, gdzie odkrywają Podziemne Morze. Wielu członków ekspedycji nigdy nie wraca do domu. W tunelach pod Górami Czarnego Grzbietu zostają schwytani i sprowadzeni na powierzchnię pierwsi Zimnokrwiści.
III, 405 (-2319) - żołnierze z Naggaroth zaprzęgają Zimnokrwistych do rydwanów i po raz pierwszy wykorzystują je w walce. Ten atut okazuje się niezastąpiony przy starciach z Wysokimi Elfami. Sam Wiedźmi Król od tego momentu po polu bitwy porusza się na Czarnym Rydwanie. Pomimo starań mieszkańców Ulthuanu Mroczne Elfy stanowią niepowstrzymaną siłę.
III, 505 (-2219) - Wysokim Elfom udaje się w końcu przepędzić żołnierzy Malekitha z północnego wybrzeża Ulthuanu. Czarne Arki zaczynają trzymać się z daleka od kontynentu.
III, 524 (-2200) - Wysokie Elfy prowadzą swoją flotę na Zniszczoną Wyspę. Morathi przywołuje magiczną burzę, by pozbawić okręt Caledora wsparcia. Gdy Król Feniks zostaje zaatakowany, sam rzuca się do morza. Mrocznym Elfom nie udaje się go pojmać, co stoi wbrew rozkazom Wiedźmiego Króla.
III, 525 (-2199) - dowódcy Mrocznych Elfów, obawiając się o swoje życie po poniesionej porażce, ukrywają się w porcie Hag Graef. Miasto rozwijało się przez lata, stając się ważnym punktem na mapie Naggaroth.
III, 719 (-2016) - na wschodnim pustkowiu Naggaroth powstaje miasto Karond Kar.
III, 730 (-2005) - Mroczne Elfy, przebrane za mieszkańców Ulthuanu, atakują krasnoludzkie karawany, zwiększając tym samym wrogość między tymi dwiema rasami. Elfia arogancja i krasnoludzki upór sprawiają, że wybucha długa wojna, która wyczerpuje siły obu stron.
III, 767 (-1968) - okręt wiedźm z Ghrondu rozbija się na północnym wybrzeżu Nehekhary. Mroczne Elfki zostają porwane przez Nagasha, który torturuje je, by poznać sekrety Mrocznej Magii. Ostatecznie wiedźmy zostają uwięzione w Czarnej Piramidzie, a Nagash ogłasza się Wielkim Nekromantą.
III, 990 (-1745) - Har Ganeth staje się centrum kultu Khaina, na którego czele staje Królowa-Wiedźma.
III, 1076 (-1659) - Bitwa Rozpaczy. Ogromna armia Chaosu przybywa z północy, aby zaatakować Ghrond. Wiedźmy Morathi bronią miasta, czekając, aż Wiedźmi Król przybędzie ze wsparciem i zniszczy najeźdźców.
III, 1157 (-1578) - grupa łowców niewolników z Naggaroth, znana jako Dzieci Czarnego Lotosu, atakuje Nocne Gobliny z plemienia Czarnych Bruzd. Zdesperowani zielonoskórzy opróżniają zapasy grzybów Szalonego Kapelusznika, karmiąc nimi jaskiniowe zębacze. Mroczne Elfy zostają zmuszone do ucieczki, by uniknąć krwawej masakry, lecz ostatecznie pobudzone stwory zwracają się przeciwko swym panom.
III, 1136 (-1599) - dwie Czarne Arki, Cytadela Zachwycającego Potępienia i Jadeitowy Pałac Bólu, przybywają na północny kraniec Ulthuanu, by rozpocząć budowę twierdzy Anlek. Przez następne sto lat Mroczne Elfy będą przeprowadzać wszystkie swoje ataki właśnie stamtąd. Bramy na przełęczach dalej skutecznie uniemożliwiają zdobycie Ulthuanu. Nie mogąc dostać się do Wewnętrznych Królestw, Mroczne Elfy umacniają swoją władzę na północnych ziemiach.
III, 1143 (-1592) - budowa twierdzy Anlek zostaje ukończona. Wiedźmi Król po raz kolejny atakuje Wysokie Elfy.
III, 1749 (-986) - Król Feniks, Tethlis Zabójca, zarządza Oczyszczenie, czyli zbrojną wyprawę na północ, której celem jest wyparcie Mrocznych Elfów z Ulthuanu.
III, 1789 (-946) - armia Mrocznych Elfów dociera do Bramy Gryfa, ale wpada tam w zasadzkę. Ci, którzy przeżyli pogrom, wracają do twierdzy Anlek.
III, 1813 (-922) - bitwa o Szary Kanion. Mroczne Elfy wpadają w zasadzkę, gdy ukrywają się w Krainie Cieni.
III, 1958 (-777) - skrytobójcy z Naggaroth atakują Tethlisa Zabójcę w pobliżu Bramy Feniksa. Królowi i jego strażnikom udaje się odeprzeć atak.
III, 1992 (-732) - w desperackiej próbie wygrania wojny Wiedźmi Król przeprowadza swoje wojska przez Krainę Cieni w samym środku zimy. Mroczna Magia chroni elfy przed zgubnym wpływem mrozu. Następują najbardziej zaciekłe walki, jakie widział Ulthuan.
III, 1994 (-730) - oblężenie Tor Lehana. Żołnierze po obu stronach konfliktu zostają zdziesiątkowani.
III, 2028 (-696) - Mroczne Elfy zostają odepchnięte z Ulthuanu. Wysokie Elfy niszczą twierdzę Anlek.
III, 2032 (-692) - flota Wysokich Elfów wyrusza w stronę Naggaroth. W pobliżu Zniszczonej Wyspy ma miejsce bitwa na falach. Pokonane Wysokie Elfy uciekają na Ulthuan. Tethlis umiera w Sanktuarium Khaina. Jego śmierć owiana jest nimbem tajemnicy.

IV: Wiek Nienawistnego Pokoju, 1-1816 (od -692 do 1123 roku KI)[]

IV, 455 (-238) - Kaledor Maglen odkrywa Czarną Drogę, sieć jaskiń, która prowadzi z Podziemnego Morza aż do Wrzącego Morza. Mroczne Elfy zaczynają tresować Piekielne Smoki oraz Morskie Smoki, których używają do ciągnięcia swoich nowo zaprojektowanych okrętów.
IV, 606 (-87) - Mroczne Elfy udają się na zachód w poszukiwaniu niewolników. W rezultacie docierają do Indu i Kataju.
IV, 869 (176) - po licznych atakach ze strony wojowników Chaosu Malekith zarządza budowę wież strażniczych na północnej granicy Naggaroth.
IV, 904 (211) - budowa wież zostaje ukończona. Niemal od razu udowadniają one swoją przydatność, gdyż dzięki nim udaje się odeprzeć atak hordy Chaosu, nim jeszcze zdążyła ona wejść w głąb terytorium Mrocznych Elfów.
IV, 1192 (499) - Aethis Poeta zostaje nowym Królem Feniksem. Szpiedzy Wiedźmiego Króla udają się na Ulthuan, gdzie tworzą liczne sekty, do których zapraszają przedstawicieli szlachty.
IV, 1244 (551) - flota korsarzy Mrocznych Elfów zostaje zatopiona. Napastnikami są istoty, które w połowie wyglądają jak statki, a w połowie jak krakeny. Tylko jednemu z Mrocznych Elfów udaje się przeżyć, lecz jego opowieści o stworach z głębin zostają wyśmiane i uznane za majaki szaleńca.
IV, 1446 (753) - okręty Mrocznych Elfów wyruszają w świat w niespotykanej dotąd liczbie. Całe plemiona są niewolone i zabieranie w łańcuchach do Naggaroth.
IV, 1553 (860) - Czarna Arka, znana jako Szpony Agonii, zostaje zatopiona przez magiczną falę u wybrzeży Kataju.
IV, 1796 (1103) - Laithikir Fellheart rozbija flotę Wysokich Elfów broniącą wybrzeży Kataju i Nipponu. Następnie przeprowadza serię bezlitosnych grabieży, które przynoszą jego rodzinie wielkie bogactwo i potęgę. Dzięki stworzonym przez Laithikira mapom inne Czarne Arki odnoszą liczne sukcesy w plądrowaniu tych odległych krain.
IV, 1813 (1120) - ósmy z Królów Feniksów, Aethis, zostaje zamordowany na polecenie Malekitha. Girathon, podszywając się pod jego doradcę, wbija mu nóż w plecy, a następnie ucieka z Ulthuanu.
IV, 1815 (1122) - w odwecie za zabójstwo Aethisa flota Wysokich Elfów atakuje Naggaroth. Wiedźmy z Ghrondu przewidują atak, który zostaje oparty przez Mroczne Elfy.

V: Wiek Krwi, 1-381 (od 1123 do 1503 roku KI)[]

V, 3 (1125) - Mroczne Elfy ponownie najeżdżają Krainę Cieni. Podczas wielu krótkich bitew udaje się odeprzeć armię Wysokich Elfów. Do walki dołączają Wojownicy Cienia z Zatopionych Ziem. Rozpoczyna się długi konflikt między potomkami Alith Anara a Mrocznymi Elfami.
V, 9 (1131) - Mroczne Elfy ponownie odbudowują twierdzę Anlek.
V, 11 (1133) - Brama Gryfa jest oblegana przez Mroczne Elfy. Król Feniks, Morvael, mianuje Mentheusa z Caledoru generałem swojej armii. Od tego momentu żołnierze przemieszczają się pomiędzy twierdzami tak, by garnizon w Bramie Gryfa był zawsze w pełni sił.
V, 12 (1134) - Malekith zaczyna zsyłać na Morvaela koszmary, doprowadzając go do szaleństwa.
V, 19 (1141) - oblężenie Bramy Gryfa wciąż trwa. Mimo niezliczonej liczby Mrocznych Elfów oraz ich potężnej magii, Wysokie Elfy nieprzerwanie strzegą dostępu do przełęczy.
V, 24 (1146) - armia włóczników pod dowództwem słynnego generała Mentheusa ostatecznie przerywa oblężenie Bramy Gryfa, przytłaczając Mroczne Elfy swoją liczebnością.
V, 380 (1502) - Mentheus umiera w starciu z Mrocznymi Elfami z twierdzy Anlek. Jego smok wpada w dziki szał i leci w stronę Naggaroth. Król Feniks, Morvael, popada w całkowite szaleństwo z powodu koszmarów zsyłanych na niego przez Wiedźmiego Króla. W ostatnim akcie rozpaczy rzuca się w Święty Płomień, popełniając samobójstwo.

VI: Wiek Chwalebnej Udręki, 1-798 (od 1503 do 2300 roku KI)[]

VI, 280 (1783) - armia dowodzona przez Yrtaina Nocny Wiatr najeżdża Arnheim, kolonię Wysokich Elfów w Lustrii. Mroczne Elfy zdobywają miasto, głównie dzięki odnalezieniu ukrytych tuneli biegnących pod pobliskimi bagnami.
VI, 353 (1856)) - Maranith, szlachcic z rasy Mrocznych Elfów, wzbija się w powietrze na Gniewie, swoim Czarnym Smoku. Jego Czarna Arka, znana jako Forteca Wiecznych Tortur, toczy liczne starcia z flotą Ulthuanu. W walce z Wysokimi Elfami Maranith jest niepokonany. Za jego sprawą kilku Smoczych Książąt przepada w głębinach oceanu. Wysokie Elfy nadają Maranithowi tytuł Zmory Caledoru.
VI, 404 (1907) - Lokhir Fellheart dziedziczy przywództwo nad Czarną Arką - Wieżą Błogosławionego Strachu. Jego pierwszą decyzją jest złożenie w ofierze poprzednich oficerów, by zyskać przychylność bogów.
VI, 471 (1974) - Rakarth, Władca Bestii z Naggaroth, prowadzi szturm na bretońskie miasto Brionne. Wytrenowane przez niego Hydry łamią wszelki opór, a Mroczne Elfy osiągają zwycięstwo, zdobywając wielu nowych niewolników.
VI, 485 (1988) - żołnierze z Nordlandu odkrywają, że z nadmorskiego miasta Debneitz pozostały jedynie ruiny. Obdarte ze skóry zwłoki mieszkańców zwisają z pobliskich klifów.
VI, 502 (2005) - próba zamordowania Morathi zostaje udaremniona. Niedoszły zabójca umiera tuż przed przesłuchaniem. Wiedźma podejrzewa zdradę Hellebrony, lecz nie jest jej w stanie niczego udowodnić.
VI, 584 (2087) - Lokhir Fellheart morduje kapłanów ze Świątyni Gilgadresha. Znalezione tam posągi przetapia w słynne Czerwone Ostrza.

VII: Wiek Zemsty, 1-? (od 2300 roku KI do czasów współczesnych)[]

(2301) - Wszechkrólowa zostaje otruta smoczokłosem przez Uriana Zatrute Ostrze. Tymczasem w jaskiniach pod Naggarond Malekith zmusza demona, znanego pod imieniem NʼKari, do służby. Ma nadzieję, że demoniczna wiedza o Magicznych Obeliskach pozwoli mu błyskawicznie przerzucać swoje wojska między Naggaroth a Ulthuanem.

VII, 1 (2301) - trwa Wielka Wojna z Chaosem oraz Wojna Zemsty. Morathi paktuje z wyznawcami Chaosu, by oszczędzili Naggaroth i zamiast tego najechali Ulthuan. Mroczne Elfy ruszają do walki u boku barbarzyńskich plemion z północy. Malekith wysyła demona N'kari, by zabił Wszechkrólową. Jego plan kończy się porażką, a stwór zostaje pokonany przez księcia Tyriona i Teclisa.
VII, 2 (2302) - bitwa na równinie Finuval.
VII, 3 (2303) - Rok Ostrzy. Mroczne Elfy zostają odepchnięte z Ultuanu po wielu krwawych bitwach.
2303-2402-okres zagnicia Malekitha i regencji Moriathi i Kourana Darkhanda nad mrocznymi elfami
VII, 4 (2304) - Morathi wykuwa miecz, Świadectwo Serca, w ogniu Płonącej Góry.
VII, 7 (2307) - skrytobójca, znany pod imieniem Gloreir, prowadzi swoich podwładnych do Lothern, aby zabić Finubara, obecnego Króla Feniksa. Władca zostaje uratowany przez Gwardię Białych Lwów dowodzoną przez Korhila. Decydująca bitwa rozgrywa się na dachach miasta.
VII, 40 (2340) - bitwa o Tor Dranil.
VII, 76 (2376) - Rytuał Przebudzenia.
VII, 79 (2379) - korsarze z Karond Kar rozbijają się na Sartosie, wyspie będącej schronieniem dla okolicznych piratów. Kradną stamtąd kilka statków, a następnie uciekają. Niedługo później napadają na miasta Luccini i Remas. Ostatecznie Mroczne Elfy zostają zniewolone przez piratów, których wcześniej okradły.
VII, 87 (2387) - Lokhir Fellheart zdobywa miasto Tor Canabrae leżące na wybrzeżu Ulthuanu.
VII, 90 (2390) - Grabież Dżungli.
VII, 102 (2402) - Wiedźmi Król powraca. Po długiej wędrówce po Domenie Chaosu wreszcie odnajduje drogę do świata żywych. Patrol Mrocznych Jeźdźców znajduje poranione ciało Malekitha w cieniu wież na północnej granicy. Morathi opiekuje się synem przez rok, wlewając mroczną magię w jego duszę, by wreszcie ją uleczyć. Mimo to Wiedźmi Król pozostaje w śpiączce. Ma koszmary, podczas których krzyczy o zamkach z kości i lasach pełnych oczu. Gdy wreszcie się budzi, w jego oczach pojawia się dziwny błysk. Morathi obawia się, że część jego duszy wciąż pozostaje uwięziona w Domenie Chaosu, lecz Malekith nie chce o tym słuchać. Jedyną wskazówką dla wiedźmy jest złamany róg demona, który Mroczni Jeźdźcy znaleźli przy ciele jej syna. W tym samym roku grupa szpiegów z Naggaroth przenika do Chracji. Mroczne Elfy ukrywają się w lasach, napadają na mniejsze osady i badają trasy patroli. Dopiero po roku Gwardii Białych Lwów udaje się ich wytropić i pokonać w bitwie. Część szpiegów ucieka, a trop po nich znika.
VII, 105 (2405) - Wiedźmi Król odzyskuje pełnię zdrowia. Niemal natychmiast zaczyna snuć nowe plany zniszczenia Ulthuanu. Nakazuje korsarzom atakować kolonie Wysokich Elfów i królestwa, które handlują z Ulthuanem.
VII, 108 (2408) - na polecenie Wiedźmiego Króla Lokhir Fellheart prowadzi swoją flotę przeciwko Tor Elasor, odległej kolonii Wysokich Elfów. O świcie dwie Czarne Arki, znane jako Wieża Błogosławionego Strachu oraz Nieśmiertelna Agonia, rozpoczynają ostrzał brzegu za pomocą magicznych pocisków, co pozwala pozostałym korsarzom przedostać się do miasta. Chociaż Wysokie Elfy walczą zaciekle, nie mogą przeciwstawić się furii atakujących. Gdy nadchodzi zmierzch, z Tor Elasor pozostają już tylko dogasające zgliszcza. Fellheart przybija wciąż żyjącego władcę miasta, księcia Datheriona, do najwyższej z wież. Atak Mrocznych Elfów jest tak niespodziewany, że żaden posłaniec nie daje rady zbiec, by ostrzec mieszkańców Ulthuanu. Gdy admirał Aislinn wyrusza, aby zbadać przyczynę milczenia, na miejscu zastaje jedynie stosy gnijących ciał.
VII, 115 (2415) - Takon Draak, ostatni potomek władców miasta Har Kaldra, które dawniej wystąpiło przeciwko Wiedźmiemu Królowi, zostaje wytropiony i zabity przez żołnierzy Malekitha.
VII, 116 (2416) - Alondir Śmiertelny Odłamek, Mistrz Zabójców z Har Ganeth, umiera z ręki swojego najlepszego ucznia, którego zapamiętano pod przydomkiem Cieniste Ostrze.
VII, 117 (2417) - Upadek admirała Aislinna.
VII, 118 (2418) - zwłoki Ernezio Porcurio, sławnego kapitana najemników z Luccini, zostają znalezione w pozbawionej okien piwnicy pod jego własnym zamkiem. Zamieszanie wzbudza fakt, że drzwi pomieszczenia zostały zamknięte od środka. Mimo starań nie udaje się znaleźć zabójcy. W tym samym roku Wiedźmi Król, widząc dobre stosunki Ulthuanu z Bretonią, postanawia ukarać ludzkie królestwo. Ambasadorzy z Naggaroth przybywają do zwierzoludzi z Lasu Arden i zielonoskórych z Masywu Orków. Gdy sprzymierzeńcy Mrocznych Elfów niszczą Bretonię od środka, król Charlen pozostawia wiele przybrzeżnych twierdz bez ochrony, aby jak najszybciej pozbyć się wewnętrznego zagrożenia. W tym samym czasie Mroczne Elfy nękają północne wybrzeże. Miasta i wsie płoną, a nieliczni obrońcy zostają z łatwością pokonani. Wielu chłopów trafia w łańcuchach do Naggaroth. LʼAnguille, największy z bretońskich portów, zostaje zniszczone, a zmarli obrońcy zalegają na ulicach. Wiedźmi Król osiąga zwycięstwo. Musi minąć sporo czasu, nim bretońscy rycerze ponownie staną u boku Wysokich Elfów.
VII, 122 (2422) - Lokhir Fellheart odkrywa zatopione ruiny miasta jaszczuroludzi, którego nazwa brzmiała dawniej Chupayotl. Znajduje tam Hełm Krakena.
VII, 123 (2423) - książę Eltharion, syn Moraniona, prowadzi śmiały najazd na Naggarond. Wiedźmi Król poprzysięga mu zemstę. Natychmiast zaczyna werbować nowych żołnierzy, wyznacza dowódców, gromadzi flotę i rozpoczyna kolejną inwazję na Ulthuan.
VII, 125 (2425) - rozwścieczony atakiem Elthariona na Naggarond Wiedźmi Król kieruje większość swoich sił na królestwo Yvresse. Zmagając się jednocześnie z zielonoskórymi, obrońcy królestwa nie są w stanie odeprzeć armii Malekitha. Zanim docierają posiłki z Cothique, Mroczne Elfy wycofują się, pozostawiając za sobą jedynie zgliszcza.
VII, 152 (2452) - Noc Bólu i Przyjemności.
VII, 168 (2468) - Krucjata Krwi.
VII, 172 (2472) - bitwa Krwi i Złota.
(2481) - Chaos tryumfuje na ziemiach ludzi. Wysokie Elfy przybywają z pomocą. Malekith wysyła Morathi, by zawarła sojusz z wyznawcami Niszczycielskich Potęg. Z ich wsparciem Wiedźmi Król ponownie najeżdża Ulthuan. Nie mówiąc o tym swoim nowym sojusznikom, Malekith wycofuje najlepsze oddziały z walki. Wyznawcy Chaosu oraz kilku niewartych zaufania szlachciców z Naggaroth sprawdza skuteczność obrony Ulthuanu, przygotowując grunt na kolejne podboje Wiedźmiego Króla.
VII, 183 (2483) - Gra w Plądrowanie
VII, 194 (2494) - pięć Czarnych Ark wpływa na Czarną Wodę, blokując dostęp do krasnoludzkiej twierdzy Barak Varr. Mając przewagę liczebną, król Gundadrakk nakazuje krasnoludom wycofać się za bramy warowni. Mroczne Elfy nawet nie próbują walczyć, z radością poprzestając na pojmaniu kilkudziesięciu jeńców, którzy resztę swych dni przepracują w kopalniach w Naggaroth.
VII, 214 (2514) - Zemsta Drakwaldu.
VII, 218 (2518) - podczas gdy Wysokie Elfy skupiają swoją uwagę na Tullarisie Przynoszącym Trwogę, który prowadzi kolejny atak na Zniszczoną Wyspę, Cieniste Ostrze wraz z grupą skrytobójców przekrada się przez Nagarythe i Chrację aż do królestwa Cothique. Następnie zatruwa tamtejsze jeziora i rzeki krwią demonów oraz trucizną znaną jako Zguba Mężów. Wkrótce w Cothique wybucha przerażająca zaraza, na którą nikt nie może znaleźć lekarstwa.
VII, 222 (2522) - nie mogąc znieść obecności Wysokich Elfów na wybrzeżach Naggaroth, w ramach odwetu Wiedźmi Król atakuje i niszczy kolonię Arnheim.
VII, 223 (2523) - po długich latach przygotowań Wiedźmi Król ponownie wysyła swoje wojska na Ulthuan. Przez lata gnębił i osłabiał Wysokie Elfy, niszcząc ich kolonie i odcinając od potencjalnych sojuszników. Wreszcie uznał, że przyszedł czas, by jego działania wydały swój gorzki owoc. Przez całą Porę Krwi oba księżyce świecą czerwonym blaskiem. Malekith nie mógłby liczyć na wyraźniejszy znak przychylności Khaina. Czarne Arki opuszczają Naggaroth i płyną na Ulthuan. Zwycięstwo jest już w zasięgu ręki Wiedźmiego Króla.

Pomysły na przygody[]

Historia Mrocznych Elfów opiera się głównie na wojnach Ulthuanu z Naggaroth, chociaż czasami starcia między elfami dotyczą także o wiele odleglejszych krain. Od niedawna na traktach Imperium można natknąć się na odziane w dziwne pancerze zwłoki elfów. Nikt nie potrafi określić tożsamości zmarłych i nawet Leśne Elfy czują się zagubione w tej sytuacji. Gdy grupa awanturników natknie się na jedno z takich ciał, być może zechce zapewnić mu godny pochówek, a już na pewno nie oprze się perspektywie opróżnienia sakiewki nieznajomego. Wkrótce poszukiwaczy przygód zaczepi patrol Wysokich Elfów, żądając zwrotu drogocennych drobiazgów. Przepytane elfy wyjawią, że przybyły do Starego Świata w pogoni za Mrocznymi Elfami z Naggaroth. Zdradzą też, że dotarły do ich uszu pogłoski o ludzkim kulcie, który czci Wiedźmiego Króla niczym boga i prowadzi w jego imieniu wykopaliska w samym sercu Lasu Cieni, poszukując starożytnego artefaktu. Być może awanturnicy zdecydują się pomóc wojownikom z Ulthuanu i wstąpią w szeregi bluźnierczego kultu, by zdobyć dla elfów więcej informacji. Podczas przeszukiwania wykopalisk natkną się na kronikę z Naggaroth, w której opisano zdradę Ulthuanu i bohaterską walkę zwolenników Malekitha o sprawiedliwość. Historia jest w zupełności prawdziwa, chociaż pominięto wzmianki o niewolnictwie i krwawych mordach. Tylko od awanturników zależy, komu dadzą wiarę i po czyjej stronie będą w ostateczności walczyć.
Z wielu kolonii Wysokich Elfów pozostały już tylko ruiny. Korsarze z Naggaroth byli zainteresowani głównie grabieżą, a nie tworzeniem nowym osad dla swego ludu. Oznacza to, że w ruinach tych portów wciąż mogą spoczywać skarby, które najeźdźcy przegapili. Dla awanturników stanowi to niepowtarzalną okazję, zwłaszcza gdy do ich drzwi zapuka pewien elfi kupiec, oferując mapę owych kolonii. Poszukiwacze skarbów jeszcze nie wiedzą, że w dawnych portach czekają na nich łowcy niewolników, a tajemniczy handlarz sprzedaje setki podobnych map, które rozdaje takim naiwniakom jak oni, by zapewnić sobie stały dopływ niewolników.
Mroczne Elfy popełniły wielką zbrodnię, bratając się z siłami Chaosu. Echa tej zbrodni wciąż prześladują inne części świata. Niektóre z elfów żyjących w Imperium nękają ostatnio straszliwe koszmary, które doprowadzają je do szaleństwa. Za wszystkim stoi sfora demonów, która walczyła dawniej pod sztandarem Wiedźmiego Króla i teraz odrodziła się za sprawą rytuałów kultystów Chaosu ze Stirlandu. Pogrążone w amoku demony nie widzą różnicy między Mrocznymi a Leśnymi Elfami, więc próbują je opętać, chcąc zemścić się za zdradę, jakiej dopuścił się Malekith, prowadząc je na pewną śmierć na pierwszej linii frontu. Czy miejscowi poszukiwacze przygód zdołają zapobiec pladze demonów? A może znajdą sposób, by wysłać je prosto do Naggaroth, gdzie będą mogły dokonać swojej zemsty...

Źródła[]

Warhammer Armies: Dark Elves (edycja 8)
Warhammer Armies: Dark Elves (edycja 7)
Warhammer Armies: High Elves (edycja 8)
Warhammer Armies: High Elves (edycja 7)
Warhammer Fantasy Battles Core (edycja 8)
Sword of Caledor