Naestra i Arahana, znane także jako Siostry Zmierzchu, są legendarnymi bohaterkami z Athel Loren oraz, podobnie jak Teclis i Tyrion z Ulthuanu, elfim rodzeństwem o niecodziennych umiejętnościach.
Wysoko wśród górskich zboczy Sosnowego Urwiska nad okolicą góruje Gniazdo Zmierzchu. To tam znajdują się eleganckie komnaty Naestry i Arahany, Sióstr Zmierzchu. Bliźniaczki różnią się od siebie jak dzień od nocy. Dzieli je nie tylko wygląd, ale również osobowość. Dusza Naestry jest czysta jak światło gwiazd, podczas gdy Arahana pozostaje dzika jak nieopanowany pożar. Pierwsza z sióstr walczy tylko po to, by zapobiec większym szkodom, a druga czerpie z walki niewytłumaczalną radość. Prawdę mówiąc, Naestra zawsze stara się krytykować zachowanie siostry, ale to ją tylko bardziej prowokuje. Pomimo różnic, bliźniaczki są nierozłączne — przez cały okres istnienia Athel Loren nigdy nie widziano ich osobno.
Historia[]
Siostry Zmierzchu pojawiły się po raz pierwszy w ciągu tych kilku długich lat, kiedy to Ariel udała się na dobrowolne wygnanie ze świata śmiertelników. Służyły one jako jej przedstawicielki w Wielkiej Radzie. Nikt oprócz Królowej Czarodziejki nie znał prawdziwych korzeni sióstr, choć pojawiło się wiele plotek, które miały rozwiązać tę zagadkę. Niektórzy mówili, że były one rozdzielonymi częściami duszy pewnej młodej elfki, która dawno temu zgubiła się w Dzikim Lesie i została tam odmieniona, by lepiej służyć Splotowi. Inni twierdzili, że siostry żyły jako ucieleśnienie najmroczniejszych i najjaśniejszych cech Ariel. Królowa Czarodziejka miała ponoć oddzielić od siebie pasję i miłosierdzie, by nie mogły one dłużej nad nią władać, tak jak to było w przeszłości. Kilka opowieści utrzymywało nawet, że siostry stanowiły boską parę, przypominającą trochę Oriona i Ariel. Najpowszechniejsze były jednak pieśni i historie, które twierdziły, że Naestra i Arahana były córkami Królowej Lasu, a zatem także księżniczkami samego Athel Loren.
Ostatecznie Leśne Elfy dyskutują i debatują nad tymi możliwościami wyłącznie ze względu na ich czyste zamiłowanie do snucia historii. Wiedzą, że Naestra i Arahana mają poparcie samej Królowej Czarodziejki i żaden sekret z przeszłości tego nie zmieni. Nawet wśród elfich władców Siostry Zmierzchu wyróżniają się charakterem i manierami, jakby pochodziły z innego świata. Każda broń, której dotkną, zostaje nasycona częścią ich niezwykłej natury. Ta, którą dzierży Naestra, szczególnie rani istoty służące anarchii i niezgodzie, podczas gdy oręż Arahany wyrządza wielką krzywdę osobom o szlachetnych duszach. Uzbrojone w ten sposób siostry kroczą wśród ścieżek, których obawiają się nawet przepatrywacze. Ponoć przemierzają zakamarki Śniącego Lasu z całkowitym spokojem, tak jakby stąpały po wiecznie słonecznych polanach królestwa Arranoc. Choć Naestra i Arahana wolą walczyć z dystansu, nie stronią od walki wręcz, jeśli zajdzie taka potrzeba.
Cały ich oręż, czy to miecze, czy też strzały, został wykonany w Kowadle Vaula przez samego Daitha. Ten mistrz kowalski traktuje siostry jak dumny wujek i bez zastrzeżeń służy ich kaprysom. Do perfekcji ostrzy miecze Naestry i przed każdą kolejną bitwą dostarcza Arahanie nową włócznię. Nikt inny, nawet towarzysze Daitha i najpotężniejsze z księżnych Athel Loren, nie może tak bardzo rozporządzać jego czasem jak Siostry Zmierzchu. Za każdym razem, kiedy bliźniaczki wyznaczają mu nowe zadanie, ten tylko się uśmiecha i natychmiast zaczyna pracę przy ogniu kuźni.
Opis[]
Każdy wróg powinien unikać konfrontacji z Siostrami Zmierzchu, jeśli nie ma absolutnej pewności, że zdoła pokonać je obie naraz. Rany wyrządzone jednej z sióstr są nieistotne, o ile druga wciąż oddycha. Starożytna magia lasu może przywrócić jedną z bliźniaczek do życia zaledwie kilka chwil po jej rzekomej śmierci. Ochrona ta dotyczy zarówno Naestry, jak i Arahany. Ta druga jednak częściej korzysta z tej mocy, używając jej, by łatwiej zdobyć swoje zwycięstwo. Zdarzyło się kiedyś, że Arahana pokonała potężną gorgonę, po tym jak ta połknęła ją w całości. Uciekła także nietknięta z obłoku niszczycielskiej Mrocznej Magii i zabiła wrogiego czarnoksiężnika, który był całkowicie zaskoczony jej atakiem. Największym jej wyczynem było jednak przebicie serca wampira po swojej własnej dekapitacji.
Chwile krótkotrwałej „śmierci” Arahany są jedynymi momentami, w których Naestra odrzuca swoją spokojną naturę i staje się równie nieokiełznaną wojowniczką jak jej siostra. Nikt nie jest w stanie stwierdzić, czy dzieje się tak dlatego, że dziki duch Arahany wstępuje w jej ciało, kiedy się regeneruje, czy też jest to wynikiem zwykłego gniewu wywołanego śmiercią ukochanej rodziny. Bez względu na powód, konsekwencje dla wroga będą wyjątkowo krwawe. Choć umiejętności Naestry nie są tak doskonałe jak Arahany, to brak zuchwałości rekompensuje sobie planowaniem i precyzją. W rzeczywistości jej gniew minie, gdy tylko przypomni sobie o dezaprobacie, z jaką traktowała przedtem lekkomyślne działania swojej siostry. Od pogrążenia się w wściekłości ratuje ją jedynie krytyka, którą Arahana zwykła radośnie ignorować.
Siostry Zmierzchu rzadko walczą w pierwszym szeregu, gdyż zamiast tego wolą unosić się nad polem bitwy na swoich wiernych wierzchowcach. Szybkoskrzydły Gwindalor jest spokojnym i mądrym sojusznikiem, czego można by oczekiwać od istoty spokrewnionej z samym Talynem, Królem Orłów. Z niesamowitą dokładnością zabiera swoją panią w miejsca, z których będzie mogła oddać najbardziej precyzyjne strzały. Ceithin-Har słynie z gorącej krwi, z której szczególnie znane są smoki. Myśli tylko o tym, by zabrać siebie i Siostrę Zmierzchu w wir walki, gdzie łuki tracą swoje zastosowanie i w ruch muszą pójść ostrza.
Ciężko mówić, by pomiędzy tymi stworzeniami istniała wzajemna sympatia. Gwindalor uważa smoka za lekkomyślnego i nazbyt śmiałego, podczas gdy Ceithin-Har krytykuje ciągłą ostrożność i powściągliwość orła. Nigdy nie żyliby u swojego boku, gdyby nie więzy przyjaźni, które łączą ich z Naestrą i Arahaną. Choć wątpliwe jest, by jeden świadomie zaszkodził drugiemu, to nie ma żadnych wątpliwości, że oboje z radością oddaliby życie w obronie Sióstr Zmierzchu.
Uzbrojenie[]
- Szpon Świtu — łuk Naestry nie strzela zwykłymi strzałami, lecz pociskami wykonanymi z czystego światła, które przenikają wszelki pancerz, by od razu wbić się w ciało. Mówi się, że broń ta czerpie energię z dusz poległych przeciwników i używa jej, aby leczyć sojuszników swojej właścicielki.
- Szpon Zmierzchu — strzały Arahany tworzone są z odłamków dusz należących do najpotężniejszych z driad z Dzikiego Lasu. Po wystrzeleniu zmieniają się w tysiące cierni, które ranią całą grupę przeciwników.
Źródła[]
Warhammer Armies: Wood Elves