Podróżujący Pigmeje.
Pigmeje to najmniejsza z ras ludzkich. Niektórzy uczeni Starego Świata zaprzeczają temu, że w ogóle są ludźmi, podczas gdy inni nazywają ich Mniejszymi Ludźmi lub Czarnymi Niziołkami.
Pochodzą z gęstych, tropikalnych dżungli Lustrii gdzie żyją w małych grupach plemiennych.
W 2187 roku, Imperialny Lord Melchin powrócił do Imperium z jednym z Pigmejów z plemienia Wayarhui. Pigmej zjadł wysoko postawionego szlachcica i uciekł, i podobno ukrywa się w Krainie Zgromadzenia.
Biologia[]
Jak sama nazwa wskazuje, Pigmeje są bardzo niscy, rzadziej mierzą więcej niż pięć stóp, a często mierzą mniej. Chociaż są mali, są silnie zbudowani i nie są słabi. Ich skóra jest bardzo ciemna, a ich włosy są naturalnie czarne. Posiadają bardzo duże, napuchnięte usta i wydęte brzuchy.
Kultura[]
Głównymi zdolnościami Pigmejów jest łowiectwo i polowanie aniżeli bezpośrednia walka, a ich charakterystyczną bronią są dmuchawki z których miotają zatrute strzałki.
Ich broń i dekoracje do upiększania ciała są wykonywane z kości, drewna i kamienia, a jakakolwiek metalurgia jest absolutnie nieznana, poza przedmiotami którymi wymieniają się ze Slannami. Pigmeje żyją głównie polując na krokodyle, małpy i jaszczurki, używając strzałek żeby unieruchomić swoje ofiary. Cenią sobie także mięso Culchanów i Ogromnych Żab.
Pigmeje wyznawali dwóch bliźniaczych bogów - Pszczelomira i Perzomroka.
Kultura Pigmejów jest prymitywna, kolorowa i pełna rytuałów. Często malują swoje ciała, i modyfikują je, między innymi za pomocą przebijania nosów kośćmi, zakładania okręgów w wargi i uszy, szlifowania zębów, skaryfikacji i przywiązywania dużych ciężarów do swoich wrażliwych części. Szlifowane zęby i skaryfikacja są uznawane za bardzo atrakcyjne (przez innych Pigmejów). Pigmeje dekorują swoje chatki ususzonymi głowami swoich wrogów, a schwytani wrogowie są często "zapraszani na kolację".
Wiele zmarłych Pigmejów staje się Pigmejskimi Duchami Przodków, które to Szamani Pigmejów mogą przyzywać. Duchy Przodków są albo dobre, albo złe.
Niektórzy wodzowie Pigmejów umieją porozumiewać się pojedynczymi zwrotami z języków Norskiego i Starego
Szaman Pszczołomira.
Świata.
Szamani Pigmejów[]
Szamani są plemiennymi kapłanami pigmejów. Zawsze czczą jedno z dwóch głównych bóstw pigmejskich i posiadają odmienne umiejętności zależnie od tego, które z nich wspierają. W pewien sposób są podobni do alchemików Starego Świata, podobnie jak oni wierzą w moc ziół i ceremonii, mają również mniejsze zdolności magiczne niż czarodzieje z tego samego poziomu.
Kiedy w pigmejskiej wiosce urodzą się bliźniaki płci męskiej, na cześć tego wydarzenia urządzana jest uczta, chłopcy natomiast zostają rytualnie naznaczeni na szamanów dwóch bogów: Pszczelomira i Perzomroka, przy czym grubszy noworodek zostaje przeznaczony Pszczelomirowi.
Szaman Perzomroka.
Kiedy osiągną wiek piętnastu lat, na przeciwległych końcach wioski zostają im wyznaczone chaty, które służą przez resztę ich życia jako miejsce kultu boga. Jeżeli w wiosce jest już para szamanów, bliźniaki aż do śmierci jednego z nich (patrz poniżej) pozostają uczniami. Jeżeli urodzą się bliźniaki płci żeńskiej, wówczas także urządza się ucztę, a dziewczynki są rytualnie naznaczane jako Honorowi goście. Bliźniaczki nie dożywają do piętnastu lat.
Należy zwrócić uwagę na fakt, że wioska albo nie posiada żadnego szamana albo ma ich dwóch (po jednym dla każdego boga). Jednakże każdy z szamanów udaje, że ten drugi nie istnieje. Każdy z nich, zapytany, będzie twierdził, że jest jedynym szamanem w wiosce. Nigdy ze sobą nie rozmawiają i unikają spotkań.
Chociaż znają trochę czarów, używają ich tylko w samoobronie lub z dala od rodzinnej wioski, preferując rozwiązywanie codziennych problemów przy użyciu ziół, narkotyków i rozmaitych mikstur. Ich sposób podejścia do problemu jest różny, uzależniony od boga, któremu służą. Jeżeli wieśniak złoży któremuś z nich wizytę, narzekając na rywala do ręki ukochanej, szaman Pszczelomira przygotuje eliksir miłości, który należy zaaplikować obiektowi uczuć, tymczasem Perzomrok prawdopodobnie zaoferuje truciznę, którą należy podać rywalowi!
Kiedy jeden z szamanów umrze, nieważne czy z przyczyn naturalnych czy mniej naturalnych, wówczas drugi opuszcza wioskę, poświęcając się wędrownemu stylowi życia. Można go wówczas namówić, aby na krótki czas przyłączył się do jakiejś grupy poszukiwaczy przygód.
Szaman Pszczelomira jest wśród wieśniaków bardziej popularny - przychodzą do niego ponieważ z góry zakładają, że będzie chciał im pomóc. Chociaż szaman Perzomroka jest niepopularny i powszechnie unikany, wieśniacy nigdy otwarcie się mu nie przeciwstawiają i szukają jego porad w obawie przed gniewem Perzomroka. Kiedy wieśniacy mają problem (choroba, rywal, wzdęcia, itd.) wówczas potajemnie zasięgają konsultacji u obu szamanów i próbują wprowadzić w życie obie rady (na ogół zupełnie sprzeczne).
Pigmejska wioska.
Jak już wcześniej powiedziano, tylko bracia bliźniacy zostają szamanami. Każdy z nich może przyjąć na ucznia jakiegoś osadnika. Tak wyszkolony szaman nie musi być jednym z bliźniaków, musi jednak przekonać swego mistrza, że do tej pory nie miał i nie będzie miał nic wspólnego z konkurencją.
Obaj szamani muszą uważnie wysłuchiwać wszelkich problemów, z którymi wieśniacy do nich przychodzą (chociaż często udają, że ich nie ma, kiedy są odwiedzani przez plotkarzy i hipochondryków), choć niekoniecznie muszą udzielić pomocy lub porady.
Stosunki pomiędzy szamanami często bywają niezwykle napięte, a oni sami są wiecznie skłóceni (w takich sytuacjach wszyscy wieśniacy pozostają bezstronni, chociaż w sekrecie zapewniają obu szamanów, że mają ich wyłączne poparcie). Mimo tych waśni obydwaj jednoczą się w nienawiści przeciwko „Nowym Bogom” - różnym bogom Nowego Świata i bogom z Norski, którzy pojawili się wraz z osadnikami. Inne, rodzime bóstwa Lustrii są zwykle tolerowane.
Za kulisami[]
Pigmeje po raz pierwszy pojawili się już w pierwszej edycji Warhammera Fantasy Battle, w dodatku Warhammer Battle Bestiary wydanym w 1984. W późniejszych edycjach zostali rozwinięci poprzez rozmaite teksty, z czego najbardziej znanym i największym jest "The Hanging Gardens Of Bahb-Elonn", który został wydany w setnym numerze magazynu Games Workshop „White Dwarf” . Co ciekawe, scenariusz ten pojawił się również w Polsce, wydany w czasopiśmie "Magia i Miecz" pod nazwą "Latające ogrody Bahb-Elonna".
Pigmeje walczący z ogromnym pająkiem.
W tym scenariuszu Pigmeje podróżują do wielkiej, latającej piramidy. Tam okazuje się że Pigmeje są tak naprawdę przybyszami z innej planety, którzy przez wiele lat zdeewoluowali w obecnych Pigmejów.
Wygląd Pigmejów obecnie budzi kontrowersje, albowiem przypomina on do pewnego stopnia karykatury mieszkańców Afryki popularne w XIX i XX wieku, przedstawiające ich jako karykaturalnych, niemądrych, posiadających wielkie, jasne usta kanibali. Warto jednak zaznaczyć że mniej-więcej w okresie kiedy Games Workshop wypuściło figurki Pigmejów, starało się robić bardziej karykaturalne modele ogólnie aby wyrobić własny styl na rynku i się wyróżnić.
Jedyne modele Pigmejów były wykonane z metalu i są obecnie bardzo rzadkie - łącznie wzorów figurek Pigmejów było dziesięć - Wódz, Sztandarowy, Szaman, Umpopo (nazywany także "Strażnikiem"), Ugh, Ahg, Bongo, Arg, Og i Puff. W grze byli oni członkami ówczesnej frakcji Slann (zmienionej później w Jaszczuroludzi), i byli najtańszymi jednostkami do wystawienia.
Ostatni raz w kanonie Warhammera Fantasy Battle pojawili się w książce Sword of Caledor z 2012, gdzie to są jednymi z pomniejszych wrogów głównych bohaterów podczas podróży przez Lustrię.
Inną rasą zamieszkujących Lustrię ludzi, których nie wspominano w kanonie po starszych edycjach Warhammera są Niewolnicy Slannów.
Modele[]
Źródła[]
- Warhammer Armies (Trzecia edycja)
- Warhammer Armies: Lizardmen (Szósta edycja)
- Warhammer Battle Bestiary (Druga edycja)
- Lustria (Szósta edycja)
- White Dwarf Numer 100, Wrzesień 1984.