Pszczelomir i Perzomrok.
Pszczelomir i Perzomrok to Opiekuńczy Bogowie Pigmejów.
Opis[]
Zgodnie z pigmejskimi mitami, świat został stworzony przez trzynastu małych bogów, którzy spotkali się potem na olbrzymiej uczcie, podczas której świętowali to wydarzenie. W czasie uczty dwaj przyrodni bracia zamordowali pozostałych jedenastu bogów i do dnia dzisiejszego wciąż ucztują na ciałach byłych towarzyszy.
Z obydwu bogów Perzomrok jest bardziej rozważny i stateczny, w legendach odzwierciedlany jest jako intrygant. Jest inteligentny, samolubny i kompletnie amoralny. Jego sfery wpływów to: praca, cierpienie, choroby i śmierć, intrygi polityczne i zdobywanie władzy dla własnego dobra. Wyobrażany jest jako olbrzymi pigmej - pełne 180 centymetrów wzrostu - noszący krokodyle skóry, pierzaste nakrycie głowy i potężną, drewnianą różdżkę.
Pszczelomir przedstawiany jest w bardziej pogodny sposób. Nie jest zainteresowany pracą, intrygami, zbyt intensywnym myśleniem, robieniem czegokolwiek innego, niż jedzenie i picie. Mówiąc ogólnie lubi miło spędzać czas. Jego sfery wpływów obejmują wszelką działalność próżniaczą, zdrowie i dobre samopoczucie. Lubi zachęcać do ospałości. Mierzy 150 centymetrów wzrostu i jest wysoki, jak na pigmeja, lecz niski w kategoriach boskich. Jest krępy, przysadzisty, ciemnoskóry, niechlujny i ma niezmiernie wydatny brzuch. Najczęściej jest nagi, ale może nosić przepaskę biodrową. Posługuje się maczugą i dmuchawką.
Szaman Pszczelomira jest wśród wieśniaków bardziej popularny - przychodzą do niego ponieważ z góry zakładają, że będzie chciał im pomóc. Chociaż szaman Perzomroka jest niepopularny i powszechnie unikany, wieśniacy nigdy otwarcie się mu nie przeciwstawiają i szukają jego porad w obawie przed gniewem Perzomroka. Kiedy wieśniacy mają problem (choroba, rywal, wzdęcia, itd.) wówczas potajemnie zasięgają konsultacji u obu szamanów i próbują wprowadzić w życie obie rady (na ogól zupełnie sprzeczne).
Imiona obu bogów różnią się w zależności od wioski. Pszczelomir i Perzomrok są czczeni (wielbieni byłoby tu zbyt mocnym słowem) przez pigmejów w całej Lustrii.
Świątynie[]
Nie istnieją jako takie, chociaż chaty szamanów są uważane za miejsca święte, a imię jednego boga nigdy nie jest wymawiane w przybytku drugiego. Nie istnieje żadna organizacja, zrzeszająca wyznawców z sąsiadujących ze sobą wiosek.
Stosunki pomiędzy szamanami często bywają niezwykle napięte, a oni sami są wiecznie skłóceni (w takich sytuacjach wszyscy wieśniacy pozostają bezstronni, chociaż w sekrecie zapewniają obu szamanów, że mają ich wyłączne poparcie). Mimo tych waśni obydwaj jednoczą się w nienawiści przeciwko „Nowym Bogom” - różnym bogom Nowego Świata i bogom z Norski, którzy pojawili się wraz z osadnikami. Inne, rodzime bóstwa Lustrii są zwykle tolerowane.
Święte dni[]
Nie ma specjalnych dni świętych. Pszczelomirowi cześć jest oddawana podczas każdej wielkiej uczty, a szacunek Perzomrokowi z okazji śmierci w wiosce.
Przykazania[]
Szaman Pszczołomira.
Wyznawcom Pszczelomira nie wolno odrzucić poczęstunku, chyba że wiedzą, iż jest zatruty lub w inny sposób niebezpieczny. Muszą dzielić się własną żywnością z każdym, kto o to poprosi. Wyznawcy Perzomroka nigdy z własnej woli nie mogą częstować jedzeniem oraz nie mogą spożywać go w obecności innych (często też twierdzą, że w ogóle nie jadają, chociaż jest to oczywistą nieprawdą). Obaj szamani muszą
Szaman Perzomroka.
uważnie wysłuchiwać wszelkich problemów, z którymi wieśniacy do nich przychodzą (chociaż często udają, że ich nie ma, kiedy są odwiedzani przez plotkarzy i hipochondryków), choć niekoniecznie muszą udzielić pomocy lub porady.
Perzomrok niezachwianie odmawia udzielania jakichkolwiek błogosławieństw i może nawet nałożyć pomniejsze przekleństwo na każdego, kto będzie wytrwale się o nie dopominał.
Symbole[]
Emblematem Pszczelomira jest nierówne półkole (półksiężyc) z końcami wygiętymi ku górze (można by rzec, że są to uśmiechnięte usta), podczas gdy symbol Perzomroka ma końce skierowane do dołu. Wielu pigmejów nosi ten symbol na przedmiocie, który może być szybko odwrócony do góry nogami (np. okrągła tarcza) - tak, aby mogli zademonstrować odpowiedni znak, kiedy spotkają któregoś z szamanów.
Źródła[]
- White Dwarf Numer 100, Wrzesień 1984.