Rycerze są zawodowymi, świetnie wyszkolonymi wojownikami. Wbrew powszechnej opinii, nie wszyscy mają w sobie szlachecką krew. Zazwyczaj walczą konno, okryci ciężkimi pancerzami i z długą bronią w ręku. Rycerze służą w najbardziej elitarnych formacjach armii Imperium. Mają obowiązek ochrony swoich poddanych, jednak wielu rycerzy nie stosuje się do tego nakazu. W Imperium i Bretonii istnieje wiele zakonów oraz stowarzyszeń rycerskich. Do największych i najważniejszych należą: Zakon Białego Wilka, Zakon Pantery oraz Rycerze Graala.
Rycerze z Księstw Granicznych[]
Choć wielu mieszkańców cywilizowanych krain wyśmiałoby tę myśl, to w Księstwach Granicznych też można spotkać rycerzy, a niektórzy z nich rządzą nawet własnymi księstwami. Tacy rycerze zwykle uważają się za lepszych od innych. Czują wyższość nad innymi samozwańczymi książętami, gdyż w przeciwieństwie do nich trzymają się pojęcia honoru i rycerskości. Stawiają siebie nawet ponad rycerstwo Bretonii, które nie musi, tak jak oni, każdego dnia walczyć o utrzymanie swojej pozycji. Nic dziwnego, że kilku z nich próbowało przyjąć tytuł króla, zmuszając okolicznych książąt do poddaństwa wobec nich, co zawsze doprowadzało do wojny.
Rycerze prawie zawsze przyjmują jakiś tytuł, chociaż może on być skromny. W Księstwach Granicznych mamy więc baronów, kasztelanów, hrabiów, lordów, baronetów oraz niezliczone zastępy książąt. Każdy potężny rycerz ma na swoich usługach własny sąd, choć zwykle wszystkie funkcje sprawują w nim jedna lub dwie osoby. Rycerze potrzebują także marszałków do kierowania armią, stajennych do opieki nad końmi, kanclerzy do prowadzenia korespondencji oraz strażników do dbania o przestrzeganie prawa. Bowiem każdy szanujący się rycerz wprowadza w swoim królestwie prawo, a najważniejszy zapis owego prawa mówi zawsze o niezaprzeczalnej wyższości rodziny rządzącej nad każdą inną. Władca nadaje zwykle swoim włościom osobną nazwę; najczęściej można spotkać się z lennem, baronią, protektoriatem i księstwem. Kilku rycerzy w Księstwach Granicznych łatwo można pomylić z Bretończykami, gdyż używane przez nich nazwy i tytuły niczym nie różnią się od tych bretońskich.
Rycerze zazwyczaj bardzo dobrze kierują swoim księstwem. Rycerskie wykształcenie bardzo pomaga w ochronie posiadanych ziem przed wszelkimi zagrożeniami. Istnieje nawet kilka księstw, w których władzę sprawuje wnuk założyciela, a jeszcze więcej jest takich, w których władzę dzierży jego syn. Udane przekazanie władzy swojemu potomkowi jest bowiem w Księstwach Granicznych prawdziwym wyczynem. W tej niespokojnej krainie najdłuższa dynastia rządziła przez zaledwie cztery pokolenia. Tak więc, niektórzy rycerze zdobywają tytuł władcy poprzez dziedziczenie. Inni zyskują go w dowód wdzięczności za oswobodzenie regionu od jakiegoś niebezpieczeństwa lub w prezencie od księcia, któremu wiernie służyli. Większość jednak zdobywa swoje włości siłą, tak jak wszyscy inni w okolicy.
Oczywiście, fakt, że w księstwie rycerza panuje dobrobyt, nie oznacza, że sam rycerz jest osobą dobrą i szlachetną. W rzeczywistości rycerze w rejonie Księstw Granicznych są bardzo brutalni; zarówno w czasie pokoju, jak i wojny. Jest to po części przyczyną ich sukcesu, gdyż dzięki wzbudzaniu strachu w poddanych, zyskują szacunek, którego tak pragną.
Źródła[]
Warhammer FRP - Księga Zasad
Warhammer FRP - Renegade Crowns