Warhammer Wiki
Advertisement

W VII 214 r. (2514 IC), działając na podstawie informacji od szpiegów Króla Czarownic, Draxor Bloodscar, Dreadlord z Kassna Kor, przechwycił armię Wysokich Elfów maszerującą na pomoc cesarzowi Karlowi Franzowi przeciwko bestiom z Drakwaldu. Po udanej zasadzce na Asurów kilka lig od celu ich podróży, Bloodscar rozkazał utkać wokół swoich wojowników urok, aby ich wygląd pasował do ich ostatnich ofiar.

Trzy dni później wojownicy Bloodscara stanęli do walki u boku Karla Franza. Na początku Mroczne Elfy nie spieszyły się, zabijając bestie, tak jak tego od nich oczekiwano. Dopiero gdy Reiklandczycy byli w pełni zaangażowani, Bloodscar rozkazał opuścić zasłonę iluzji, a Mroczne Elfy zwróciły się przeciwko swoim byłym sojusznikom.

W ciągu kilku chwil na liniach Imperium zapanowała anarchia. Oddziały stanowe, które chwilę wcześniej myślały, że ich flanka jest trzymana przez Białe Lwy, zginęły, gdy Egzekutorzy rzucili się na nie z głodem. Rycerze Pantery desperacko walczyli ze Strażnikami Feniksa, których szaty stały się czarne jak popiół, a ich twarze przybrały złowrogi wyraz.

Zdradzona, spustoszona i otoczona armia Imperium odwróciła ogon i uciekła. Karl Franz próbował powstrzymać ucieczkę, ale jego kapitan Reiksguard uznał bitwę za przegraną i ściągnął cesarza z pola walki.

Śmiejąc się z niegodnego odwrotu monarchy, Bloodscar odwrócił się i rozkazał swoim wojownikom rozbić hordę bestii. W końcu niewolnicy byli niewolnikami i nie było powodu, by bestia z Drakwaldu nie mogła pracować równie dobrze jak człowiek z Reiklandu.

Advertisement